Editor’s note: Ακολουθεί Guest Post από τον Κωνσταντίνο Τόγια. Ο Κωνσταντίνος Τόγιας είναι Μαθηματικός με μεταπτυχιακό στα Μαθηματικά των Η/Υ και των Αποφάσεων και υποψήφιος διδάκτορας στην πληροφορική. Χρησιμοποιεί σχεδόν αποκλειστικά ΕΛ/ΛΑΚ και διανομές Linux τα τελευταία 10 χρόνια. Ασχολείται με την έρευνα, την εκπαίδευση και την ανάπτυξη εφαρμογών διαδικτύου. Συμμετέχει σε κοινότητες ΕΛ/ΛΑΚ όπως η Ubuntu-gr και η PatrasLUG. Η προσωπική του ιστοσελίδα βρίσκεται στο ktogias.gr ενώ μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί του με email στο info -AT- ktogias -dot- gr.
Editor’s note: Ακολουθεί Guest Post από την Βάντα Γιανναρά. Η Βάντα εργάζεται ως Associate Director στην εταιρία στρατηγικής, επικοινωνίας και public affairs CIVITAS. Στο κυβερνοχώρο, θα την βρείτε στο LinkedIn. Στο παρακάτω post η Βάντα αναλύει τις σκέψεις της για το Facebook/Burson Marsteller - Google story, εξηγεί τις ηθικές προεκτάσεις της για την αγορά της επικοινωνίας και δίνει χρήσιμες συμβουλές με τα do and dont's του καλού επαγγελματία. Το τελευταίο φυσικά βρίσκει εφαρμογή και πέρα από την αγορά της επικοινωνίας και των PR.
Τα social media έχουν αρχίσει να παίζουν σημαντικό ρόλο στην Ελληνική αγορά. Οι εταιρίες όμως, ακόμα τα φοβούνται, μένουν μακριά από αυτά και, όταν αποφασίζουν να εμπλεκούν, ακολουθούν την πεπατημένη των διαγωνισμών και των τραγουδιών. Όμως, οφείλουν να ξεπεράσουν τις φοβίες τους και να αποκτήσουν ισχυρή φωνή στα social media το συντομότερο δυνατό για τους παρακάτω λόγους:
Όλα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβρη του 2005. Αφού είχα τελειώσει το σχολείο και είχα καταφέρει να μπω σε μία decent σχολή, γονείς, θείοι και γιαγιάδες αποφάσισαν να με.. χαρτζιλικώσουν για να φτιάξω το καινούριο μου σπίτι, μακριά από την Αθήνα. Φυσικά, όλα τα λεφτά που συγκέντρωσα, τα έδωσα λίγες μέρες αργότερα στο Πλαίσιο αφού αγόρασα το πρώτο μου iPod. Έγχρωμη οθόνη και μνήμη 20GB σε μαυροκόκκινες αποχρώσεις καθώς ήταν το συλλεκτικό iPod με τις υπογραφές των U2. Από τότε, κάθε χρόνο όλο και κάτι προστιθόταν στην Apple συλλογή μου.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς το γνωρίζετε άλλα η Apple έχει, ή για την ακρίβεια είχε, δύο Steve. Τον Jobs (φωτο δεξιά) και τον Wozniak (φωτο αριστερά), που οι δυο τους μαζί με τον Ronald Wayne ίδρυσαν την Apple. Ο Jobs έφυγε και επέστρεψε ξανά, άλλα ο Wozniak όχι. Προς το παρόν τουλάχιστον.
Editor’s note: Ακολουθεί Guest Post από τον Γιώργο Μακρή. Ο Γιώργος έχει σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο του Kent με ειδίκευση στο International Criminal Justice ενώ σήμερα εργάζεται ως δικηγόρος. Είναι φανατικός Apple Fan εδώ και χρόνια ενώ ασχολείται ερασιτεχνικά με τη μουσική ως συνθέτης/παραγωγός. Στον ελεύθερο του χρόνου ανανεώνει το blog του στο Posterous και σχολιάζει στο Twitter ως @hobistas. Η αρχική έκδοση της δημοσίευσης είναι διαθέσιμη από το προσωπικό του blog στα αγγλικά.
2013. Μέχρι τότε περίπου σκοπεύω να έχω καταργήσει τελείως την έννοια του laptop από την καθημερινότητά μου. Ενώ, σε αρκετά μεγάλο βαθμό, έχω καταφέρει κάτι τέτοιο όσον αφορά τη χρήση της τεχνολογίας για διασκέδαση και κατανάλωση υλικού και media, σκοπός μου είναι να καταφέρω το ίδιο και στον χώρο της δουλειάς μου για σκοπούς δημιουργίας υλικού σε επαγγελματικό πλαίσιο. Στην εύλογη απορία που γεννιέται σχετικά με το τι θα μπορούσε αντικαταστήσει το laptop για εμένα η απάντηση είναι φυσικά ένα iPad και ένα iPhone.
Τους τελευταίους μήνες έχετε βαρεθεί να ακούτε την λέξη "Cloud" και να διαβάζετε για τις νέες υπηρεσίες που ξεπηδάνε συνέχεια και περιστρέφονται γύρω από το "Σύννεφο". Dropbox και Amazon έχουν ήδη δώσει το στίγμα τους με τις υπηρεσίες τους που είναι online ενώ η Apple και η Google ετοιμάζουν πυρετωδώς τις δικές τους ολοκληρωμένες προτάσεις. Μάλιστα, η Google έχει ήδη παρουσιάσει κάποια κομμάτια της Cloud - oriented πολιτικής που θέλει να ακολουθήσει στα επόμενα χρόνια. GMail, YouTube, Google Docs, Google Contacts και το πρόσφατο Google Chrome OS δείχνουν ξεκάθαρα το μονοπάτι που έχει πάρει ο γίγαντας της αναζήτησης. Γιατί όμως όλοι λατρεύουν το cloud και θέλουν να αποκτήσουν ένα κομματάκι του?
Στα μέσα Φλεβάρη βρέθηκα στην Βαρκελώνη για το Mobile World Congress 2011. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω από κοντά την ομιλία του Eric Schmidt (τότε CEO της Google), την τελευταία του σε κάποιο τόσο μεγάλο event αφού από τις αρχές Απριλίου καθήκοντα CEO έχει αναλάβει ο Larry Page. Σε εκείνη του την ομιλία, του έκανα μία ερώτηση στο Q&A Session:
Το Facebook, με το Like Button, μαζεύει κάθε μέρα όλο και περισσότερα στοιχεία για το τι αρέσει στους χρήστες. Είναι ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής σας στον χώρο της διαφήμισης?
Ο Eric Schmidt το αρνήθηκε δηλώνοντας πως ο κύριος ανταγωνιστής της Google, στον συγκεκριμένο τομέα, είναι η Microsoft. Είπε την αλήθεια όμως?
Μία εβδομάδα πριν, ανακοινώθηκε ότι μία εφαρμογή για iPhone και Android, πριν καν δει τα φώτα της δημοσιότητας, είχε σηκώσει 41 εκατομμύρια δολάρια σε funding από την Sequoia, ίσως την μεγαλύτερη VC firm παγκοσμίως. Αμέσως μετά, το Color έγινε διαθέσιμο προς download τόσο στο Apple App Store όσο και στο Android Market. Φυσικά το κατέβασα και απογοητεύτικα. Είχα διαβάσει τόσα πολλά που μιλούσαν για «αλλαγή στο social networking» και «το Facebook πρέπει να φοβάται». Οι προσδοκίες μου ήταν ιδιαίτερα αυξημένες. Απογοητεύτηκα. Δεν κατάλαβα καν πώς δουλεύει η εφαρμογή και 3 λεπτά αργότερα, την έκλεισα και ξεχάστηκε σε κάποια από τις πίσω «οθόνες» του iPhone.
Εχθές, είδα ότι ο CTO του Color, Bill Nguyen, έδωσε συνέντευξη στον Jason Calacanis και μιλούσε για την εφαρμογή. Παρόλο που δεν συνηθίζω να βλέπω videos με τόσο μεγάλη διάρκεια (56 λεπτά για την ακρίβεια), αποφάσισα να κάνω μία εξαίρεση. Σκέφτηκα ότι η Sequoia έδωσε 41 εκατομμύρια δολάρια για κάτι που δεν υπάρχει ως τελικό προϊόν, οπότε σίγουρα αξίζει να δώσω μία δεύτερη ευκαιρία στο Color και να προσπαθήσω να το κατανοήσω. Κυριολεκτικά, έμεινα εντυπωσιασμένος. Το Color είναι το επόμενο μεγάλο Social Network.
Το Color είναι το ακριβώς αντίθετο από το Facebook. Το Color έρχεται σε σένα, δεν πας εσύ σε αυτό. Δηλαδή, δεν χρειάζεται να κάνεις login ούτε χρειάζεται να βάλεις κωδικούς και usernames. Αρκεί που ανοίγεις την εφαρμογή και είσαι άμεσα μέλος στο δίκτυο που ήδη υπάρχει κοντά σου. Δεν χρειάζεται να βρεις τους φίλους σου για να μιλήσεις, στόχος είναι να γνωρίσεις ανθρώπους που βρίσκονται κοντά σου. Πρόκειται στην ουσία για ένα proximity social network που επικεντρώνεται στους ανθρώπους που βρίσκονται σε έναν κοινό χώρο: μία καφετέρια, ένα club, το γήπεδο, ένα party, ένα συνέδριο, οπουδήποτε. Όπως είπε και ο Bill Nguyen στην συνέντευξη, το Color σχεδιάστηκε για να γνωρίσεις κάποιους από τα 6 δισεκατομμύρια ανθρώπους που δεν γνωρίζεις, όχι για τους 15 φίλους σου.
Φυσικά, έχει πολύ σημασία ότι ακόμα δεν υπάρχουν αρκετοί χρήστες. Όπως όλα τα social networks, έτσι και το Color, έχει ακριβώς όση αξία έχουν και οι χρήστες του. Αυτή τη στιγμή μηδενική, σε λίγες εβδομάδες όμως..? Ο CTO της εταιρίας, αναγνώρισε ως μεγαλύτερο λάθος του το γεγονός ότι δεν έγινε το launch της εφαρμογής στο SXSW, ένα συνέδριο στο Austin του Texas γεμάτο Geeks και Tech-Freaks. Ίσως το καλύτερο μέρος για να κάνει ντεμπούτο ένα τέτοιο social network.
Ακόμα, αναγνώρισε ότι το design της εφαρμογής δεν είναι αρκετά κατανοητό για τους χρήστες. Πίστευε ότι η απλότητα του θα ήταν το κλειδί για να καταλάβουν όλοι οι χρήστες τον τρόπο που λειτουργεί το Color αλλά εν τέλει αποδείχθηκε λάθος. Μεταξύ σοβαρού και αστείου δήλωσε ότι «ο κόσμος αρχίζει να χρησιμοποιεί το Color παρά το design του» και προανήγγειλε μεγάλες αλλαγές στην δεύτερη έκδοση του Application.
Μίλησε και για τους άτυπους κανόνες που υπάρχουν και για το τι ορίζεται ως «σωστή χρήση» του Color. Θεωρείται αποδεκτό ότι θα θεωρούνταν αποδεκτό και στην Disneyland. Κοινώς, θέλουν πάση θυσία να αποφύγουν να καταλήξουν σαν το Chatroulette. Ένας μακροπρόθεσμος, και μάλλον φανταστικός, στόχος είναι να βοηθήσουν ώστε να βελτιωθεί η κοινωνική συμπεριφορά των ανθρώπων. Δεν πιστεύω ότι θα τα καταφέρουν, αλλά εγώ είμαι χαζός, ούτε πώς δουλεύει δεν κατάλαβα..
Τέλος, η επανάσταση στην Αίγυπτο χαρακτηρίστηκε ως η «επανάσταση του Facebook». Το Color θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο για τέτοια χρήση, είναι καλύτερο να ξέρεις ποιος είναι δίπλα σου και να οργανώνεστε μιλώντας από κοντά απ’ ότι στο Facebook ή στο Twitter.
Κλείνοντας, θέλω να πω ότι αξίζει μία δεύτερη ευκαιρία το Color. Ναι, είναι αρκετά μπροστά από την εποχή του και ίσως να αποτύχει εν τέλει, αλλά σίγουρα ανοίγει τον δρόμο για ένα τελείως διαφορετικό και πρωτοποριακό τρόπο επικοινωνίας μέσω των social networks. Μπορεί ακόμα οι χρήστες στην Ελλάδα να μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, αλλά σε λίγο -ή περισσότερο- καιρό θα έχουν πολλαπλασιαστεί και τότε η εμπειρία του color θα είναι τελείως διαφορετική..
[Αν έχετε χρόνο, αξίζει να δείτε την συνέντευξη του Bill Nguyen στον Jason Calacanis στο παρακάτω video]
Όσοι διαβάζετε κάποιο από τα γνωστά ξένα τεχνολογικά blogs φαντάζομαι πως γνωρίζεις ήδη το Color. Το Color είναι ένα startup το οποίο αναπτύσσει ένα social photo sharing application που θέλει να αλλάξει για πάντα τον τρόπο με τον οποίο μοιράζεσαι φωτογραφίες. Όλα καλά μέχρι εδώ. Το Color, λοιπόν, ανακοίνωσε πριν λίγες ημέρες πως εξασφάλισε $41εκατ. από τρεις από τις μεγαλύτερες επενδυτικές της Silicon Valley, με στόχο την περαιτέρω ανάπτυξη του προϊόντος. Το ενδιαφέρον είναι πως κατάφερε να «σηκώσει» αυτά τα χρήματα πριν ακόμα έχει έτοιμο το App του. Pre-launch Funding, ναι. $41εκατ. ευρώ σε valuation ύψους κοντά στα $100εκατ., ναι. Μήπως τελικά το Dot-com boom στην Αμερική είναι ποιό κοντά από ότι φανταζόμαστε;
Το Color φυσικά δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα το οποίο οδηγεί τις σκέψεις μου στα μονοπάτια μιας νέας φούσκας. Στην αρχή του έτους γράφαμε στο Away πως το Facebook σήκωσε $550εκατ. από τη Goldman Sachs και τη Digital Sky Technologies με valuation το οποίο έφτασε τα $50δις. Λίγες ημέρες αργότερα, το 64% των αναγνωστών του Away το χαρακτήριζε ως «υπερεκτιμημένο». Πριν λίγες ημέρες μάλιστα, ο MG Siegler έγραφε στο TechCrunch πως το Facebook αυτές τις ημέρες στο SecondaryMarket βρίσκεται στα $34 ανά μετοχή και συνολικό valuation $85δις. Όλα αυτά τα χρήματα για μια εταιρία η οποία δεν διαπραγματεύεται τη μετοχή της στο Χρηματιστήριο και δεν ανακοινώνει τα οικονομικά της αποτελέσματα. Κάπου σε αυτό το τρελό Ράλι των VC’s θα βρεις και το Groupon, το οποίο φλερτάρει έντονα με το IPO (ακόμα και μέσα στο έτος) και η αξία του φτάνει, σύμφωνα με το Bloomberg, τα $25δις. Το ερώτημα είναι, μπορούν όλες αυτές οι εταιρίες να φέρουν τα λεφτά που υπόσχονται στους επενδυτές τους; Μπορούν να έχουν ένα ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο business plan το οποίο θα τους οδηγήσει στο «λιμάνι» της κερδοφορίας; Δεν υποστηρίζω ότι το Color, το Facebook, η Zynga ή το Groupon δεν έχουν επιχειρηματικό πλάνο, απλά αναρωτιέμαι αν αυτό που έχουν είναι το σωστό. Διότι, όπως λέει και ο Om Malik, η Google έγινε GOOG επειδή προσπάθησε, και βρήκε, βιώσιμους τρόπους για να έχει έσοδα.
Το επόμενο ερώτημα είναι ποίος θα μπορούσε να είναι ο ρόλος της, σαφώς πιο συντηρητικής στις επενδύσεις, Ευρώπης σε μια παγκόσμια τεχνολογική πραγματικότητα στην οποία η ΗΠΑ θα υπέφερε από μια δεύτερη φούσκα μέσα σε μόλις 15 χρόνια. Η Ευρώπη, βλέπετε, δεν βρίσκεται πλέον στο επίπεδο του 1999 στο ICT. Από τότε, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι ενώ δεν είναι λίγοι οι Ευρωπαίοι επιχειρηματίες οι οποίοι έχουν δει τις startups τους να «πετυχαίνουν» είτε με ένα καλό exit είτε δημιουργώντας μια υγιή επιχείρηση στο Web. Από τον Niklas Zennström και το Skype στον Brent Hoberman και το Mydeco στον Lars Hinrichs και το XING (ασχολείται με την HackFwd), στις μέρες μας υπάρχουν πολλά παραδείγματα Ευρωπαίων Επιχειρηματιών οι οποίοι πέτυχαν και πλέον βοηθούν μέσω των δικών τους επενδυτικών νέους επιχειρηματίες από την Ευρώπη να δώσουν πνοή στα όνειρα τους. Επιπλέον, υπάρχει το Seedcamp, η ευρωπαϊκή εκδοχή του Y Combinator, το οποίο «γυρίζει» σε αρκετές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ψάχνοντας startups που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Η Ευρώπη στις ημέρες μας δείχνει να είναι ώριμη και έτοιμη να πάρει το μερίδιο που της αναλογεί -μαζί με την Κίνα και την Ινδία- στα startups αν η Αμερική της δώσει, έστω και ακούσια, το περιθώριο. Ίσως μάλιστα να ποντάρει, και να προετοιμάζεται σιωπηρά, για αυτό.
Το μόνο σίγουρο είναι πως αν υπάρξει ένα νέο Dot-com boom στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η Ευρώπη θα έχει μια χρυσή ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει το ρόλο της σε μια αγορά η οποία εδώ και αρκετά χρόνια έχει, σχεδόν αποκλειστικά, ένα πρωταγωνιστή.
Η Ελλάδα μπορεί να έχει κάποιο ρόλο σε όλα αυτά; Ίσως, αλλά αυτό είναι ένα ξεχωριστό θέμα για επόμενο post.
