Όσοι διαβάζετε κάποιο από τα γνωστά ξένα τεχνολογικά blogs φαντάζομαι πως γνωρίζεις ήδη το Color. Το Color είναι ένα startup το οποίο αναπτύσσει ένα social photo sharing application που θέλει να αλλάξει για πάντα τον τρόπο με τον οποίο μοιράζεσαι φωτογραφίες. Όλα καλά μέχρι εδώ. Το Color, λοιπόν, ανακοίνωσε πριν λίγες ημέρες πως εξασφάλισε $41εκατ. από τρεις από τις μεγαλύτερες επενδυτικές της Silicon Valley, με στόχο την περαιτέρω ανάπτυξη του προϊόντος. Το ενδιαφέρον είναι πως κατάφερε να «σηκώσει» αυτά τα χρήματα πριν ακόμα έχει έτοιμο το App του. Pre-launch Funding, ναι. $41εκατ. ευρώ σε valuation ύψους κοντά στα $100εκατ., ναι. Μήπως τελικά το Dot-com boom στην Αμερική είναι ποιό κοντά από ότι φανταζόμαστε;
Το Color φυσικά δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα το οποίο οδηγεί τις σκέψεις μου στα μονοπάτια μιας νέας φούσκας. Στην αρχή του έτους γράφαμε στο Away πως το Facebook σήκωσε $550εκατ. από τη Goldman Sachs και τη Digital Sky Technologies με valuation το οποίο έφτασε τα $50δις. Λίγες ημέρες αργότερα, το 64% των αναγνωστών του Away το χαρακτήριζε ως «υπερεκτιμημένο». Πριν λίγες ημέρες μάλιστα, ο MG Siegler έγραφε στο TechCrunch πως το Facebook αυτές τις ημέρες στο SecondaryMarket βρίσκεται στα $34 ανά μετοχή και συνολικό valuation $85δις. Όλα αυτά τα χρήματα για μια εταιρία η οποία δεν διαπραγματεύεται τη μετοχή της στο Χρηματιστήριο και δεν ανακοινώνει τα οικονομικά της αποτελέσματα. Κάπου σε αυτό το τρελό Ράλι των VC’s θα βρεις και το Groupon, το οποίο φλερτάρει έντονα με το IPO (ακόμα και μέσα στο έτος) και η αξία του φτάνει, σύμφωνα με το Bloomberg, τα $25δις. Το ερώτημα είναι, μπορούν όλες αυτές οι εταιρίες να φέρουν τα λεφτά που υπόσχονται στους επενδυτές τους; Μπορούν να έχουν ένα ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο business plan το οποίο θα τους οδηγήσει στο «λιμάνι» της κερδοφορίας; Δεν υποστηρίζω ότι το Color, το Facebook, η Zynga ή το Groupon δεν έχουν επιχειρηματικό πλάνο, απλά αναρωτιέμαι αν αυτό που έχουν είναι το σωστό. Διότι, όπως λέει και ο Om Malik, η Google έγινε GOOG επειδή προσπάθησε, και βρήκε, βιώσιμους τρόπους για να έχει έσοδα.
Το επόμενο ερώτημα είναι ποίος θα μπορούσε να είναι ο ρόλος της, σαφώς πιο συντηρητικής στις επενδύσεις, Ευρώπης σε μια παγκόσμια τεχνολογική πραγματικότητα στην οποία η ΗΠΑ θα υπέφερε από μια δεύτερη φούσκα μέσα σε μόλις 15 χρόνια. Η Ευρώπη, βλέπετε, δεν βρίσκεται πλέον στο επίπεδο του 1999 στο ICT. Από τότε, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι ενώ δεν είναι λίγοι οι Ευρωπαίοι επιχειρηματίες οι οποίοι έχουν δει τις startups τους να «πετυχαίνουν» είτε με ένα καλό exit είτε δημιουργώντας μια υγιή επιχείρηση στο Web. Από τον Niklas Zennström και το Skype στον Brent Hoberman και το Mydeco στον Lars Hinrichs και το XING (ασχολείται με την HackFwd), στις μέρες μας υπάρχουν πολλά παραδείγματα Ευρωπαίων Επιχειρηματιών οι οποίοι πέτυχαν και πλέον βοηθούν μέσω των δικών τους επενδυτικών νέους επιχειρηματίες από την Ευρώπη να δώσουν πνοή στα όνειρα τους. Επιπλέον, υπάρχει το Seedcamp, η ευρωπαϊκή εκδοχή του Y Combinator, το οποίο «γυρίζει» σε αρκετές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ψάχνοντας startups που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Η Ευρώπη στις ημέρες μας δείχνει να είναι ώριμη και έτοιμη να πάρει το μερίδιο που της αναλογεί -μαζί με την Κίνα και την Ινδία- στα startups αν η Αμερική της δώσει, έστω και ακούσια, το περιθώριο. Ίσως μάλιστα να ποντάρει, και να προετοιμάζεται σιωπηρά, για αυτό.
Το μόνο σίγουρο είναι πως αν υπάρξει ένα νέο Dot-com boom στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η Ευρώπη θα έχει μια χρυσή ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει το ρόλο της σε μια αγορά η οποία εδώ και αρκετά χρόνια έχει, σχεδόν αποκλειστικά, ένα πρωταγωνιστή.
Η Ελλάδα μπορεί να έχει κάποιο ρόλο σε όλα αυτά; Ίσως, αλλά αυτό είναι ένα ξεχωριστό θέμα για επόμενο post.