Φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι με ρωτάνε τελευταία τι θα γράψω. Σκέφτομαι μερικά δευτερόλεπτα και παγώνω γιατί εκτός από το ότι δεν γράφω γιατί τρέχω -μεταφορικά και κυριολεκτικά αυτό-, όταν βρεθώ μπροστά στον υπολογιστή -και θέλω να γράψω- τα δάχτυλά μου δε σέρνονται στα πλήκτρα, κουμπιά ή ότι άλλο θες πες το. Νιώθω παράλυτη, έχω βαρεθεί τις αναπαραγωγές περιεχομένου και το πιο βασικό είναι πως μου λείπουν οι ιστορίες. Ιστορίες σαν αυτές των παραμυθιών που όλοι μεγαλώσαμε, αυτές που πια έχουν μεταμορφωθεί σε animations.
Από την ηλικία που οι λέξεις παύουν να είναι σκόρπιες, αλλά συνιστούν μια πρόταση, μια παράγραφο και διέπονται από μηνύματα ζούμε με παραμύθια και ιστορίες. Μιλάμε στο τηλέφωνο με φίλους, λέμε τα νέα μας σε μια ανυπόφορη, όμορφη ή κουρασμένη ιστορία, βλέπουμε ένα όνειρο και αφηγούμαστε την ιστορία, προσπαθούμε να κρατήσουμε ήσυχα τα παιδάκια (αλλιώς τέρατα) με παραμύθια, πλακωνόμαστε με την γκόμενα/ο και πλάθουμε ιστορίες που βολεύουν την δική μας πλευρά, τα αυτιά μας, που επουλώνουν τις δικές μας ανάγκες, γράφουμε δελτία τύπου και μεταφέρουμε τα νέα της εταιρίας σε μια ιστορία, παρουσιάζουμε σε συνέδρια με στόχο να "περάσουμε" την ιστορία μας κ.ο.κ. Οι ιστορίες είναι ένα από τα βασικά συστατικά της καθημερινότητας μας. Κανείς δεν λέει "σ'αγαπώ, μου λείπεις, σε θέλω" χωρίς αυτό να συνεπάγεται μια ιστορία. Κανείς δεν βρίζει τον άκυρο που δεν ξέρει να οδηγεί αν αυτό δεν κρύβει πίσω του μια παραμικρή, ελάχιστη ιστορία. Κανείς δεν φτιάχνει ένα start-up χωρίς να ιδρώσει το μυαλό του από ιδέες, ιστορίες και προβλήματα που χρειάζονται λύση. Κανείς δεν γράφει ώρες, μέρες και νύχτες ασταμάτητα κώδικα εάν δεν έχει στο μυαλό του μια γ!@#$ ιστορία!
Μπορεί τα παραμύθια και τις ιστορίες να τις χρησιμοποιούμε offline αλλά η αλήθεια είναι πως είναι αδύνατο να τις παραβλέψουμε και από την online δραστηριότητά μας. Οι μύθοι, τα τέρατα και το αναμενόμενο ή μη τέλος, έχουν μεταφερθεί στην κουλτούρα των social media. Αυτό γίνεται στα posts και τα tweets που ανταλλάσσουμε μεταξύ μας, στο κάθε link που κρύβει υλικό, στο description των φωτογραφιών, στα δελτία τύπου (social media press release ή όχι) των επιχειρήσεων, τα applications, τα videο, τα forums, τα animations κ.τλ. Δεν υπάρχει περισσότερο ή λιγότερο εντυπωσιακή μορφή γιατί αυτό κρίνεται από το περιεχόμενο. Αν όμως μπορεί κάποιο από αυτά να εντυπωσιάσει περισσότερο, αυτό είναι το animation. Γιατί έχει κίνηση, γιατί μειώνει τις λέξεις και εξαλείφει τις περισσότερες αισθήσεις και σου δίνει την απόλαυση έτοιμη σερβιρισμένη στην εικόνα, γιατί ζωντανεύει την μαγεία του παραμυθιού, γιατί προσθαφαιρεί νοήματα. Όταν είδα για πρώτη φορά το The Fantastic Flying Books of. Mr. Morris Lessmore, χάζεψα. Τα γραφικά καλύπουν τα κενά που δεν μπορούν να ειπωθούν με λέξεις, η μουσική συγχρονίζει την εικόνα με τα συναισθήματα και το μυαλό μας, η ιστορία ξεδιπλώνεται και μας παρασύρει στο μυστικό της λαβύρινθο.
Αν κάποιος πιστεύει πως δεν του αρέσουν τα παραμύθια είναι ένας κακός ψεύτης. Αν κάποιος λέει πως τα παραμύθια είναι μια καθόλου σπουδαία μα παρόλα αυτά βολική λύση για την απασχόληση των παιδιών, ας ξαναθυμηθεί τις φορές που τα χαζεύει μπροστά στην τηλεόραση, το iPad, το cinema ή τις γκριμάτσες που κάνει καθώς τα διηγείται. Αν κάποιος πιστεύει πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν άτομα που να μεταφέρουν τις ιστορίες τους μέσα από animation, τότε κάνει λάθος. Η απάντηση είναι σε μια ομάδα από νεαρά (κάνω και κάνα κομπλιμά αραιά και που) αγόρια. Ο Κωνταντίνος, Ο Γιάννης, ο Βασίλης, ο Νίκος, ο Σίμος και ο Άγγελος, δεν είναι μια ανδροπαρέα ίδια με άλλες, δηλαδή: έξοδοι, μπάλα, γυναίκες και δουλειά. Είναι συνεργάτες, βαφτισμένοι Problem Solvers, που από το 2008 αποφάσισαν να μετατρέπουν τις ιστορίες σε animation. Ο Γιάννης, όταν του μίλησα για να δω τι γίνεται από Ελλάδα στον χώρο των animation και τον ρώτησα τι διάολο κάνουν στην These, μου είπε: "Θέλουμε να μεταφέρουμε τις ιστορίες, την αφήγηση, μέσα από την κινούμενη εικόνα αφαιρετικά ή όχι". Συνέχισε με ένα πληθυσμό από λέξεις που σε έκαναν να καταλάβεις δύο πράγματα: ή το αγόρι σάλεψε ή γουστάρει πολύ αυτό που κάνει. Πιστεύω πως ισχύει το δεύτερο.
Αν τα animation συνδυάζονται με κατάλληλο περιεχόμενο, συγκεκριμένη μουσική επένδυση και μηνύματα που μεταφράζονται σωστά (είναι λίγο προβληματική η λέξη σωστά όταν πρόκειται για τέχνη -το ξέρω-, αλλά δεν είχα καλύτερη), σε εικόνα, τότε θα έλεγα πως είναι ένα ισχυρό εργαλείο για τα social media. Σίγουρα δεν είμαι η πρώτη που σκέφτηκα αυτό που γράφω. Α και, σίγουρα είμαι από τις μεγαλύτερες fan.
p.s. 1 Το video είναι μια μίξη από τα project των These.
p.s. 2 Το post μου δεν είναι κανένα, καθόλου, μηδέν promo. Αυτό οι These δεν το χρειάζονται. Δείτε το showreel και θα με θυμηθείτε.
p.s. 3 Η μουσική από το The Fantastic Flying Books of. Mr. Morris Lessmore είναι τραγούδι της Edith Piaf - La Foule.
p.s. 4 Να σημειωθεί πως για την λέξη animation δεν εννοώ αποκλειστικά παιδικό περιεχόμενο.