Πέφτουν στα μάτια μου κείμενα, infographics, στοιχεία, έρευνες και δεδομένα ενώ παράλληλα ακούνε τα αυτιά μου διάφορες απόψεις για την χρήση των social media σε διαφορετικές ηλικίες. Μας κάνουν επικίνδυνους, ευέλικτους ή super ήρωες; τρελαινόμαστε ή ξέρουμε τι γίνεται ανά πάσα στιγή; χαζεύουμε ή λύνουμε προβλήματα; έχουμε ελλειματική προσοχή ή αποκτάμε άποψη για τα πάντα; αυξάνουμε τις multitasking χρήσεις μας ως άνθρωποι ή μεγαλώνουν τα μάτια μας, βγάζουμε καπνούς, αλλάζουμε χρώμα και τρώμε ανθρώπους; Τα πράγματα είναι απλά και είμαστε ικανοί να συμφωνήσουμε (θέλω να πιστεύω).
Μαθητές, νέοι, ηλικιωμένοι, γονείς, επιχειρηματιές, επιστήμονες, barmen, ραδιοφωνικοί παραγωγοί, καθηγητές, επικοινωνιολόγοι, χρήστες ή όχι των social media, ο καθένας με τον ρόλο του και ανάλογα με την ηλικία και τη γενιά που βρίσκεται αποκτά μια θέση για την χρήση των κοινωνικών δικτύων που τις περισσότερες φορές είναι αδιάλλακτη. Οι μεγαλύτεροι το χρησιμοποιούν ως εργαλείο, μπαίνουν για να πουν κάτι φεύγουν, δουλεύουν, μοιράζονται διάφορα, ενώ έχουν θέμα με την ιδιωτικότητα. Οι νέοι το χρησιμοποιούν ως επέκταση της καθημερινότητάς τους, συζητάνε για τους άλλους, γίνεται χαμός κάτω από κάθε φωτογραφία με τα γνωστά σύμβολα !!!, <3, :), και σε αντίθεση με τους προηγούμενους δεν έχουν θέμα ιδιωτικότητας αλλά παρουσίας ή απουσίας. Υπάρχει και η ηλικία των ψηφιακά αμόρφωτων όπως τη θεία μου που χρησιμοποιεί τα social media όπως και το fax, στέλνεις κάτι-παίρνεις κάτι, ένα εργαλείο-μια χρήση.
Οι μεγαλύτεροι λένε πως είναι επικίνδυνα, οι νέοι λένε πως δεν μπορούν να παίζουν πια στους δρόμους οπότε έχουν ελευθερία μέσα σε αυτά. Οι πρώτοι λένε άσπρο, οι άλλοι λένε μαύρο και εγώ δεν ξέρω ποιόν να πρωτοβρίσω. Τα social media είναι όσο επικίνδυνα είχαν θεωρηθεί τα κινητά τηλέφωνα, τα comics ή η φωτογραφία. Με την εμφάνιση ενός μέσου χωρίζονται οι άνθρωποι σε ομάδες όπως αυτές υπέρ και κατά των εξωγήινων και πλακώνονται μέχρι να γίνει συνήθεια, ότι ακριβώς συμβαίνει και με την Coca-Cola, κάποιοι την βρίζουν, άλλοι την αγαπούν, όλοι τη δοκιμάζουν, τελικά πίνουν με μέτρο αλλά πάντα υπάρχουν περιπτώσεις με ειδικό ενδιαφέρον για μελέτη και έρευνα, προσοχή και κανόνες. Στα social media οι ανάλογες περιπτώσεις είναι η ασφάλεια, η αποξένωση, η παχυσαρκία κ.τ.λ.
Δεν πιστεύω πως η χρήση των social media περιορίζεται σε παράγοντες όπως η ηλικία. Βλέπω στο twitter και το facebook συγκεκριμένα άτομα, καθόλου νεαρά, να μιλάνε συνεχώς για άσχετα καθημερινά πράγματα (ονόματα δε λέμε). Που πήγαν, πως πήγαν, που είναι, με ποιούς, ποιός πήγε με ποιά, τι ώρα σχολάνε, που κοιμούνται τι τρώνε, πόσα κιλά έχασαν. Αυτό δεν τους κάνει λιγότερο επιλεκτικούς σε χρήση από τους νέους που κατακρίνουν. Υπάρχουν άλλοι γύρω στα 17 που λένε μόνο όσα έχουν να πουν και εξαφανίζονται. Έχω δει νέους, μεγαλύτερους ή αντίκες να συμπεριφέρονται στα social media σαν παιδιά, να τρελαίνονται να ανεβάζουν φωτογραφίες με σουφρωμένα χείλη, πολιτικούς να παρακαλάνε για ψήφους, επιχειρηματίες να ζητούν αναγνώριση, άλλους να κανουν πανικό κάτω από τραγούδια, η απουσία να τους γίνεται εμμονή και η λέξη υπερέκθεση γοητεία. Έχω δει επίσης χρήστες όλων των ηλικιών να μιλάνε με ειδικά κοινά, για ειδικά θέματα, με ειδικές διατυπώσεις, όπως τους παίκτες playstation που είναι ειδικοί στο να λύνουν προβλήματα. Αν έγκειται θέμα χρήσης του μέσου ανάλογα με την ηλικία αυτό είναι θέμα εμπειρικό. Με όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις, αν δεν είσαι τούβλο θα πάρεις κάποια, θα πετάξεις άλλα θα μάθεις νέα, θα φιλτράρεις, θα κρίνεις, θα συμβουλεύεσαι θα έχεις κάλαθο, θα πετάς και συνεχίζεις.
Όσοι είναι 24 ώρες online δεν είναι πιο χαζοί από αυτούς που δεν είναι ούτε και το αντίστροφο. Αν δεν μάθεις ποτέ τι είναι η πολιτική δεν θα έχεις πολιτική άποψη. Αν δεν εξασκηθείς στο γράψιμο, δεν θα γράψεις ποτέ. Οι γονείς δεν πρέπει να πάψουν να ανησυχούν ούτε και να τρελαίνονται. Οι νέοι δεν χρειάζεται να μη μαθαίνουν, να μη προστατεύονται ή να μην έχουν άλλες δραστηριότητες αλλά ούτε και να ζουν με το μαχαίρι στο λαιμό από τους υπερπροστατευτικούς γονείς. Δεν γινόμαστε αλήτες ή αγοραφοβικοί αλλά δε σημαίνει πως δεν έχουμε ελλειματική προσοχή και μειωμένες αντιστάσεις. Τα social media δεν μας κάνουν τέρατα δεν βγάζουμε κόκκινα νύχια, γινόμαστε μπλέ, έχουμε πράσινα μάτια και πορτοκαλί μαλιά και τρώμε παιδάκια μετά τις 7 το απόγευμα.
Τα social media είναι κάτι σαν το κέρατο ή την αντιγραφή, αν κεράτωσες-κεράτωσες, αν δεν κεράτωσες-δεν έχασες κάτι, αν κεράτωσες και επανόρθωσες-μπράβο σου, αν κεράτωσες και το παράκανες, ε εκεί είσαι !@#$%! Είναι όλα ελέγξιμες πιθανότητες.
Οι ερευνητές να συνεχίσουν τις έρευνες, οι απόψεις να συνεχίσουν να υπάρχουν, οι θεματικές ενότητες ιδιωτικότητα, χρήση, επικινδυνότητα, κατάχρηση, απαλλαγή, γενιές ανθρώπων κ.ο.κ να έχουν χώρο ανάμεσά μας, η εκπαίδευση να μη σταματήσει ποτέ να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο οι απόψεις, όμως, δε χρειάζεται να είναι αδιάλλακτες, στατικές, αντίθετες με μηδενικό χώρο για διάλογο.
