Όσοι έχουν λογαριασμό στο twitter και είναι ενεργοί γράφοντας ή διαβάζοντας θα παρατήρησαν πως έχει μετατραπεί σε φόρμα υποβολής παραπόνων: μπαίνουμε, βρίζουμε, κράζουμε, λέμε τα δικά μας, ξεφτυλίζουμε, τρολάρουμε, πετάμε μπηχτές, τις μαγειρεύουμε με ένα mention και κοκορευόμαστε για τους 140 χαρακτήρες που διαλέξαμε με μεγάλη προσοχή.
Παρατήρησα πως η κουλτούρα της φόρμας παραπόνων με την άφιξη των social media και κυρίως του twitter έχει καταργηθεί. Κανείς δεν παίρνει τηλέφωνο να παραπονεθεί, ούτε μπαίνει στο κόπο να συμπληρώσει αίτητση παραπόνων, απλά γράφει 140 χαρακτήρες που "στάζουν μέλι" και ανοίγει μέτωπα online. Η εξέλιξη αυτή είναι αναμενόμενη αφού το εργαλείο είναι άμεσο, δημόσιο, εύκολο και τις πιο πολλές φορές οι λύσεις στα παράπονα δεν καθυστερούν να έρθουν.
1.Παράπονα σε εταιρεία: Αυτό το βλέπουμε συχνά, είμαστε φυλακισμένοι στα δίκτυα μιας σατανικής εταιρίας που οι υπηρεσίες της είναι προβληματικές, θέλουμε να απαλλαγούμε, τη ψάχνουμε online και "της τα λέμε δημόσια ένα χεράκι". Αν η εταιρεία είναι εκπαιδευμένη και απαντήσει σωστά, καλώς. Αν διαγράψει το σχόλιο, το αγνοήσει ή πλακώσει ένα κύμα από καινούργια παράπονα & εξεφτελιστικά σχόλια, τότε η εταιρεία την έχει πατήσει άσχημα.
2. Σου τη λέω "εμμέσως πλην σαφώς": Βρίσκουμε μια αφορμή και την λέμε σε ανθρώπους, πρωτοβουλίες, ενέργειες ή εταιρίες. Έχουμε μια A' άποψη, τη στηρίζουμε σε γενικά, αδιάλλακτα και μη επαληθέυσιμα (τις περισσότερες φορές) επιχειρήματα και τη ρίχνουμε στο λογαριασμό-στόχος με οποιοδήποτε τρόπο, με οποιαδήποτε αφορμή. Να σημειώσουμε πως νικητής στην περίπτωση αυτή, είναι αυτός που έχει τα καλύτερα επιχειρήματα, τα αποδεικτικά στοιχεία και τον καλύτερο λόγο online και offline.
3. Πηγαδάκια, παρεούλες, χαβαλές: Οποιαδήποτε ώρα μπεις στα social media θα σου γίνει αντιληπτή η φασαρία γύρω από την πολιτική, τον αθλητισμό, τις επιχειρήσεις, τα συνέδρια την κοινωνία κ.ο.κ. Τα tweets και τα posts παίρνουν φωτιά, κάποια ομολογώ πως είναι πετυχημένα, σε κάνουν να γελάς ή να τα συμμερίζεσαι. Τα παράπονα που γίνονται σε αυτούς τους τομείς είναι επιτηδευμένα ατακαδόρικα ενώ άλλες φορές είναι τόσο σοβαρά που ντρέπεσαι να πάρεις θέση. Οι κοινοί τόποι δημιουργούν κοινές απόψεις και από αυτές, μετά την ανταλλαγή follow, δημιουργείται μια παρέα που μιλάει για αυτήν-από αυτήν και κάποιοι φαίνεται να ενοχλούνται.
Σε όλες τις περιπτώσεις, όταν πρόκειται για παράπονα, θα πρέπει να γράφουμε με προσοχή. Οι 140 χαρακτήρες και τα νέα μέσα μπορεί να είναι υπέρ μας, αλλά αν δεν ξέρουμε να τα χειριστούμε ίσως γίνουν εφιάλτης. Όταν πρόκειται για "κήρυγμα" που περιτριγυρίζει πρόσωπα ή εταιρίες, πρέπει να προσέχουμε την αρνητική δημοσιότητα που ίσως προκαλούμε εν αγνοία μας στο πρόσωπό μας (και είμαι σίγουρη πως κανείς δεν το θέλει αυτό).