Είναι πρωί, λίγοι φοιτητές έχουμε μαζευτεί στην αίθουσα της σχολής, για το μάθημα της Διδακτικής της Πληροφορικής. Ο καθηγητής μπαίνει μέσα, μας καλημερίζει και έπειτα κάνει μια ερώτηση, που πέρα από την ενδιαφέρουσα συζήτηση που ξεκίνησε στο μάθημα είναι κι εκείνη γύρω από την οποία "περιστρέφεται" το συγκεκριμένο post. "Έρχεται ένας γονιός και σας ρωτάει: Από ποια ηλικία να πάρω υπολογιστή στο παιδί μου; Εσείς τι θα του απαντήσετε;" Για να μην σας κουράζω με τις απαντήσεις όλων μας εκείνη την μέρα, θα σας πω κατευθείαν την απάντηση και θα την δικαιολογήσω παρακάτω. Ένα παιδί μπορεί να χρησιμοποιήσει "υπολογιστή" από τα 3 του χρόνια!
Όπως θα παρατηρήσατε έβαλα την λέξη υπολογιστής σε εισαγωγικά. Γιατί εδώ έχουμε έναν όρο κλειδί. Σε καμία περίπτωση δεν εννοώ πως ένα παιδί τριών ετών θα πάρει στα χέρια του ένα notebook τελευταίας τεχνολογίας. Αυτό που ψυχολόγοι και παιδαγωγοί υποστηρίζουν είναι πως από αυτή την ηλικία ένα παιδί μπορεί να εξοικειώνεται με τις λειτουργίες του υπολογιστή. Ως προς αυτό κατάλληλοι είναι οι υπολογιστές-παιχνίδια, που κυκλοφορούν στην αγορά, με απλά παιχνίδια, στοιχειώδεις επεξεργαστές κειμένου και μικρές δραστηριότητες μάθησης.
Όταν ακούμε εμείς για τον υπολογιστή-Batman, μπορεί να μας φανεί κάτι το ανόητο, άλλα για ένα μικρό παιδί είναι ένα χρησιμότατο εργαλείο που θα βοηθήσει στην εξοικείωση του με τον υπολογιστή, με το γεγονός ότι συγκεκριμένες ενέργειες του στο "παιχνίδι" του έχουν συγκεκριμένα αποτελέσματα. Σταδιακά μπορεί το παιδί να χρησιμοποιεί και κανονικούς υπολογιστές, και συγκεκριμένες εφαρμογές κατάλληλες για την ηλικία του. Άλλωστε βλέπουμε ήδη αυτή την τάση να κυριαρχεί, με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές να κάνουν την εμφάνιση τους και στα δημοτικά σχολεία. Ακόμα κι αν αυτό γίνεται δειλά και... αργά.
Στην ερώτηση που ανέφερα παραπάνω, κάποιος θα έπρεπε να απαντήσει (εκτός των παραπάνω) και με μια άλλη ερώτηση: "Θέλετε να πάρετε έναν υπολογιστή για να μάθει το παιδί σας, ή έναν υπολογιστή νταντά;"
Δυστυχώς παρατηρείται ότι μεγάλο μέρος των γονιών αγοράζει ηλεκτρονικούς υπολογιστές στα παιδιά τους για να αντικαταστήσουν τον δικό τους ρόλο. Για να τα απασχολεί, όσο εκείνοι κάνουν κάτι άλλο. Γι' αυτό προφανώς και δεν ευθύνεται η ίδια η τεχνολογία γενικότερα, άλλα η λάθος νοοτροπία των γονέων.
Η σωστή προσέγγιση θέλει τον γονιό δίπλα από το παιδί, όταν αυτό χειρίζεται έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή, ώστε και να το επιβλέπει άλλα και να το καθοδηγεί όποτε χρειάζεται. Εκτός αυτού είναι μια μικρή ευκαιρία να αναπτυχθεί, μέσα από αυτή την δραστηριότητα, και η σχέση παιδιού-γονέα, που αναμφίβολα περνάει κρίση τα τελευταία χρόνια.