Το Silent Hill περνάει επιτυχώς στις κονσόλες νέας γενιάς, φέρνοντας με το καινούριο παιχνίδι όλα τα παλιά στοιχεία που το έχουν τοποθετήσει αρκετά ψηλά στις προτιμήσεις των παικτών: μυστηριώδη προμηνύματα, αινιγματική πλοκή, τρομακτική ατμόσφαιρα και μερικά από τα φρικιαστικότερα τέρατα για να αναφέρω μερικά. Όμως με την κυκλοφορία του F.E.A.R. 2 και το καινούριο Resident Evil προ των πυλών, έχει να αντιμετωπίσει μεγάλο ανταγωνισμό.
Το Silent Hill : Homecoming παραμένει πιστό στις ρίζες του και στα πρώτα παιχνίδια της σειράς, κρατώντας με λύσσα μια αίσθηση νοσταλγίας. Το gameplay δεν έχει αλλάξει ριζικά (σαν το Resident Evil 5). Θα περιηγηθείτε για άλλη μια φορά στον λόφο, αυτή την φορά ως Alex. Ο Alex έχει μεγαλώσει στο Shepherd's Glen, σημαντικές υποχρεώσεις στρατιωτικού τύπου όμως του επέβαλαν να την εγκαταλείψει για κάποια χρόνια. Γυρίζοντας μέσα σε ένα φορτηγό, κοιμάται και ονειρεύεται τους γνωστούς ακατάληπτους εφιάλτες που έχουν οι περισσότεροι που θέλουν και μη να επισκεφθούν το Silent Hill κατά καιρούς, και να δουν γνωστά τους πρόσωπα σε περίεργα μέρη. Το νοσοκομείο είναι το πρώτο μέρος που επισκέπτεται ο παίκτης με τις γνώριμες νοσοκόμες να θέλουν να του κάνουν tattoos με τα μαχαιράκια τους. Καθώς ξυπνά, θα βρεθεί στο Shepherd's Glen, μια πόλη που εμφανίζει τα ίδια προβλήματα με το Silent Hill: την ομίχλη και τα τέρατα που έχουν βρει καταφύγιο μέσα της. Τα ρολόγια έχουν σταματήσει, δείχνοντας ακριβώς την ίδια ώρα, οι άνθρωποι είναι αδιάφοροι για την κατάσταση τους, έχοντας πλέον παραιτηθεί από οτιδήποτε συμβαίνει γύρω τους, τα καταστήματα κλειστά και αυτός ο άχρηστος ο δήμαρχος δεν έχει ακόμα ξεστολίσει. Η ομίχλη που καλύπτει όλη την περιοχή εμποδίζει τον παίκτη να προχωρήσει έξω από τα όρια της πόλης, μαζί με τους κατεστραμμένους δρόμους. Η ορατότητα είναι χαμηλή και η αίσθηση του κινδύνου αυξάνεται, με διάφορα πλάσματα να πετάγονται μέσα από την ομίχλη. Το μικρό ραδιόφωνο, κάτι γνώριμο για τους παλαίμαχους, χρησιμεύει ως συσκευή εντοπισμού τεράτων και θα είναι η πρώτη σας ένδειξη σε μερικές περιπτώσεις ότι κάτι επιθετικό βρίσκεται σε κοντινή απόσταση.
Ο φακός παρέχει μια ατελείωτη πηγή φωτός, την μοναδική που θα έχετε στα πιο σκοτεινά σημεία της πόλης. Αν ακόμα δεν έχετε φοβηθεί σημαίνει ότι είτε είστε παλαίμαχοι του είδους, είτε ότι έχετε παίξει όλα (ή τα περισσότερα παιχνίδια της σειράς). Πράγματι λίγα πράγματα έχουν αλλάξει. Το παιχνίδι διαθέτει αρκετές επιλογές από πυροβόλα και μη όπλα. Το σύστημα μάχης είναι αρκετά καλό. Τα μη πυροβόλα όπλα (μαχαίρι, τσεκούρι, σωλήνες) επιτρέπουν combos μεταξύ γρήγορων με πιο δυνατές και αργές επιθέσεις.
Μπορείτε να «φορτώσετε» μια δυνατή επίθεση (κρατώντας το κουμπί πατημένο) ώστε να ζαλίσετε τον αντίπαλο σας, να αποφεύγετε τα χτυπήματα των αντιπάλων σας και να αντεπιτίθεστε. Κρατώντας όπλο, μπορείτε να χτυπήσετε τους αντιπάλους σας με αυτό ή να το χρησιμοποιήσετε με τον γνωστό τρόπο. Γενικά, μπορείτε να κάνετε οικονομία στις σφαίρες, τερματίζοντας το παιχνίδι χρησιμοποιώντας το καταλληλότερο όπλο για κάθε αντίπαλο, καθώς τα περισσότερα τέρατα αφήνουν αρκετό χρόνο και δίνουν σαφείς ενδείξεις για το πότε θα επιτεθούν. Υπολογίζοντας σωστά την αποφυγή σας, έχετε ένα μικρό παράθυρο για να αντεπιτεθείτε όσο είναι ανυπεράσπιστα. Σε κάποιες κρίσιμες στιγμές, όταν σας έχει πιάσει ένα από αυτά θα πρέπει να πατάτε το αντίστοιχο κουμπί για να ελευθερωθείτε.
Το φως από τον φακό προσελκύει κάποια τέρατα, καθώς και ο δυνατός ήχος (πυροβολισμοί). Παρ' ότι δεν έχουν μάτια - και κάποια από αυτά ούτε αυτιά- μπορούν να σας εντοπίσουν ευκολότερα όσο έχετε τον φακό σας αναμμένο. Οι δυο αυτοί περιορισμοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν προς όφελος σας ή να σας προκαλέσουν προβλήματα. Εκεί που περπατάτε με το φακό σβηστό, έχετε προσπεράσει καμιά σαρανταριά νοσοκόμες και πρέπει να πυροβολήσετε μια που σας κλείνει τον δρόμο.
Ο Joshua χάθηκε και εσείς τον αναζητάτε έως το τέλος, σε ένα follow the white rabbit quest. Είναι μια ιστορία δυο πόλεων. Θα περνάτε από το Shepherd's Glen στην πιο σκοτεινή και αιματοβαμμένη πόλη Silent Hill μέσω των διάφορων προσωπικών ενθύμιων των εξαφανισμένων παιδιών. Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας θα ξεδιπλωθεί μέσα από τις αναμνήσεις του Alex, τους εφιάλτες του καθώς και από διάφορα αποκόμματα εφημερίδων, γράμματα, φωτογραφίες και παιδικές ζωγραφιές, αν και τα τελευταία είναι περισσότερο γρίφοι (και μια διδακτορική διατριβή πάνω στην ψυχολογία των παιδιών που μεγάλωσαν σε μικρές και εγκαταλειμμένες πόλεις). Οι διάφοροι άνθρωποι που θα συναντήσετε παρέχουν λίγη βοήθεια και ακόμα λιγότερες πληροφορίες, χαρακτηριστικό παράδειγμα η Elle που θα σας βοηθήσει να προχωρήσετε στους υπονόμους.
Το μικρό τσίρκο περίεργων πλασμάτων επιστρέφει με πρώτες και καλύτερες τις νοσοκόμες. Ένα ακόμη τέρας εμφανίζεται ως guest star, ο Pyramid Head από τα παλιά. Κάθε τέρας έχει τις δικές του αδυναμίες, τις οποίες πρέπει να εκμεταλλευθείτε για να μην σπαταλάτε άσκοπα health potions και πυρομαχικά, καθώς είναι λίγα και δυσεύρετα. Το θέμα είναι ότι εκτός από τα feral dogs όλα τα υπόλοιπα μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να σας κάνουν την ζωή δύσκολη. Το ίδιο ισχύει και για τα bosses. Κάθε ένα θέλει και μια διαφορετική προσέγγιση από τους γρήγορους πυροβολισμούς, και ίσως σας πάρει αρκετό χρόνο και προσπάθειες για να τα νικήσετε.
Οι γρίφοι και τα διάφορα εμπόδια είναι αρκετά απλά. Εύρεση κλειδιών, άνοιγμα χρηματοκιβωτίων και αναζήτηση στοιχείων είναι μερικά από τα γνωστά εμπόδια που υπάρχουν στα περισσότερα παιχνίδια του είδους για να σας δυσκολεύσουν. Βέβαια σε αυτό το παιχνίδι τα περισσότερα έχουν πολύ εύκολες και άμεσες λύσεις και βρίσκονται μετά από λίγο ψάξιμο. Οι λύσεις κάποιων άλλων βασίζονται στην λογική και την παρατηρητικότητα του παίκτη. Κανένα δεν προσφέρει μεγάλη πρόκληση.
Γραφικά: Δεν διαθέτει την τελειότερη σχεδίαση μοντέλων. Το φως δεν αντανακλάται στους αιματοβαμμένους τοίχους με ψυχρή δριμύτητα. Ένα τέτοιο παιχνίδι όμως δεν έχει ως σκοπό να απεικονίσει πιστά την πραγματικότητα με ρεαλιστικά εφε. Το παιχνίδι περιγράφει έναν ζωντανό εφιάλτη. Οι άνθρωποι είναι ωχροί και τραβηγμένοι, το περιβάλλον σκοτεινό και μουντό, το υποτονικό φως ενισχύει την όλη ονειρική αίσθηση. Τα μοντέλα είναι φυσικά και το animation έχει μια ομαλή ροή. Η κάμερα είναι το μόνο πρόβλημα αλλά μπορείτε να την μετακινήσετε ή να εστιάζετε στους αντιπάλους σας. 8/10
Χειρισμός: Θα ήταν άψογος, αν η κάμερα βοηθούσε λίγο. Στην κρίσιμη στιγμή μιας μάχης δεν θα μπορείτε να δείτε που βρίσκεται ο αντίπαλος σας. Όταν θα προσπαθείτε να αποφύγετε ένα χτύπημα, η κάμερα θα βρίσκεται κάπου πίσω από τον Alex και δεν θα μπορείτε να το δείτε. 7/10
Ήχος: Ατμοσφαιρική μουσική, ανατριχιαστικά ηχητικά εφε και αρκετά πιστικοί διάλογοι 8/10
Υποκειμενικά κριτήρια:
Συνολική εμπειρία με βάση το gameplay: Καλό σύστημα μάχης, απλοί γρίφοι, άπειρες πόρτες που δεν ανοίγουν. 7/10
Value for money: Έχει μικρή διάρκεια (κατά την ταπεινή μου άποψη) και έχει χάσει λίγη από την παλιά του αίγλη (θα ... ιδρώσει για να σας τρομάξει). Σίγουρα όχι η πρώτη επιλογή. 7/10
Θα το έπαιρνα δώρο: Σε εμένα. Και μετά από αυτό θα έκλεινα κινητά και σταθερά. 7.5/10
Replay Value: Μόνο για να ξεκλειδώσετε ότι καινούριο υπάρχει. 6/10
Ταύτιση με κεντρικό χαρακτήρα: Ενδιαφέρον χαρακτήρας, σκοτεινή πλοκή ... θα αρχίσετε μετά από λίγο να ανησυχείτε πραγματικά για το τι συμβαίνει στον αδελφό του. 7/10
Τίτλος: Silent Hill: Homecoming
Πλατφόρμα: Playstation 3 (Xbox 360, PC)
Developer: The Collective / Konami
Publisher: Konami
Διανομή: Zegetron
Παίκτες: 1
Τύπος: Action - Adventure
Το παιχνιδι επαξια φερει τον τιτλο Silent Hill. Αρχικα δεν θα τραβηξει τοσο τον παικτη, ομως οσο το σεναριο και η δραση εξελισσεται θα μεινετε με μια ακορεστη διψα μεχρι να καταφερετε να δειτε ολα τα εναλλακτικα τελη του παιχνιδιου. Κατα την αποψη μου ολη η σειρα των τιτλων Silent Hill. Το καλο με το συγκεκριμμενο ειναι πως ειναι πιο to the point απο οτι τα προηγουμενα. Δηλαδη σπανιθα περιπλνηθειτε σε αχανη κτιρια και εκτασεις ψαχνοντας στα λαθος μερη. Ως εκ τουτου δεν κουραζει καθολου τον παικτη με περιττες αναζητησεις, ομως ταυτοχρονα καταφερει να κρατησει την ανατριχιαστικη ατμοσφαιρα που χαρακτηριζει ολη την σειρα, με μικρες λεπτομερειεσ, τεχνη, εφημεριδες, γραμματα και σημειωσεις που θα βρειτε σε αυτον τον εφιαλτη. Το καλυτερο κομματι ειναι πως και αυτο το Silent Hill καταφερνει να προκαλλεσει εμπαθεια και συμπονια προς φανταστικους χαρακτηρες. Αυτη η σειρα δεν εχει παψει να με εκπλησσει ( με μικρη εξαιρεση το Silent Hill 3 το οποιο ειχε, κατα την γνωμη μου παντα, ξεφυγει λιγο απο την μαγεια και το κρυμμενο νοημα των παιχνιδιων)
Θεωρω πως το Silent Hill δεν εχει ανταγωνιστες επειδη ειναι μοναδικο στο ειδος του. Το μονο που θα μπορουσε να θεωρηθει παραπλησιο στο στυλ storyline,graphics kai φιλοσοφια ειναι το Alone in the Dark, αλλα , κατα την αποψη μου παντα, το Silent Hill ειναι ασυναγωνιστο.