To The Curious Case of Benjamin Button είναι μία ταινία από την οποία ο Brad Pitt περιμενει να πάρει επιτέλους το πολυπόθητο αγαλματίδιο των βραβείων όσκαρ. Μαζί του παίζει η Cate Blancett ενώ στην καρέκλα του σκηνοθέτη κάθεται ο David Fincher (Seven, Fight Club, Panic Room, Zodiac) που ξαναενώνει τις δυνάμεις του με τον Pitt.
Η ταινία βασίζεται στην ιδέα του F. Scott Fitzgerald για έναν άνθρωπο τον Benjamin Button που το σώμα του πάει ανάποδα με την ηλικία του. Έτσι γεννιέται στην Νέα Ορλεάνη το 1918 την μέρα που τελειώνει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, ενώ η μαμά του πεθαίνει στην γέννα. Ο Benjamin έχει εμφάνιση ογδοντάχρονου και ο πατέρας του δεν θα το αντέξει και θα τον αφήσει στα σκαλοπάτια ενός σπιτιού. Όσο ο χρόνος περνάει η εμφάνισή του προδίδει πως μικραίνει σε ηλικία. Έτσι από την αρθρίτιδα και την μυωπία ο Benjamin μεγαλώνει και γίνεται ένας νέος που θέλει να ζήσει ότι δεν έζησε μικρός. Στην ηλικία των 17 λοιπόν και ενώ μοιάζει να είναι 60 αποφασίζει να αφήσει την οικογένειά του και να γυρίσει τον κόσμο με πλοίο. Πίσω του θα αφήσει την νεαρή Kate Blancett που είναι το μόνο κορίτσι που έκανε παρέα με αυτόν παρά την διαφαινόμενη ηλικία του, καθώς είχε καταλάβει ότι ήταν διαφορετικός. Εκεί δουλεύει σκληρά για την σωματική του κατάσταση και κάνει τον γύρο όλων των Ευρωπαικών λιμανιών. Σε κάποια πόλη της Αγγλιάς ο Benjamin θα γνωρίσει την πρώτη γυναίκα που θα τον αγγίξει πραγματικά. Μία κολυμβήτρια που έχει παρατήσει πλέον της ασχολίες της.
Κάπου εκεί ο πόλεμος θα συναντήσει το πλοίο που δουλεύει και θα εμπλακεί σε μικροσυγκρούσεις. Μετά από τον πόλεμο όμως έχει πλέον έρθει η ώρα να ζήσει την αγάπη της ζωής του. Γυρνά λοιπόν πίσω στην Νέα Ορλεάνη.
O Pitt με αρκετά κιλά make-up πάνω του στο πρώτο μισό της ταινίας, καταφέρνει να δώσει μία αξιοπρόσεκτη ερμηνεία όπως και η Kate Blancett όμως δεν μιλάμε για τις καλύτερες που έχουμε δει και θα περιμέναμε για μία τόσο πολυαναμενόμενη ταινία. Η φλύαρη σκηνοθεσία δίνει μία ταινία κοντά στις 3 ώρες η οποία κουράζει σε αρκετά σημεία, αν και το γενικό ενδιαφέρον δεν χάνεται. Ο σκηνοθέτης είχε να διαχειριστεί ένα καλό cast και μία πραγματικά μεγάλη παραγωγή όμως δεν έδειξε σε κανένα σημείο της ταινίας ότι ήθελε να κάνει μια ταινία που πέρα από εύκολη συγκίνηση και συμπάθεια για τον Benjamin Button δίνει και κάτι επιπλέον. Συνεπώς η ταινία είναι απλά ένα Αμερικάνικο blockbuster που ένα love story αναπτύσσεται επι της οθόνης χωρίς να μοιάζει και τόσο curious (περίεργο) όπως λέει το όνομα της ταινίας. Τελικά αν και η ταινία είναι μία ευχάριστη συντροφιά είναι κάτω των μεγάλων προσδοκιών που είχαν αναπτυχθεί και δικαίως έφυγε από τις Χρυσές Σφαίρες με άδεια τα χέρια.
[via]