Το τέλος της ζωής μιας κονσόλας σηματοδοτείτε με την εμφάνιση από την ίδια εταιρία μιας κονσόλας «διαδόχου» και από την σταδιακή πτώση των τίτλων που κυκλοφορούν για αυτή. Λίγοι οι τίτλοι που κυκλοφορούν αυτό τον καιρό στην Ευρώπη για Playstation 2 και ακόμα λιγότεροι αυτοί που είναι console exclusive. Τα καλά παιχνίδια είναι σπάνια, τα περισσότερα μόλις που καταφέρνουν να ξεπεράσουν την μετριότητα. Τα sequels είναι ένας ακόμα τρόπος για να εισπράξουν κάποιες εταιρίες λίγα ακόμα ευρώ πριν αναγκαστούν να μεταφέρουν το franchise τους στις κονσόλες της επόμενης γενιάς. Το Dancing Stage supernova 2 είναι ένας μέτριος τίτλος σε ένα είδος που έχει προσφέρει τα μέγιστα στους casual gamers και ένα μέρος του αγοραστικού κοινού που πιστεύει ότι μπορεί να χρησιμοποιεί την κονσόλα του για την καθημερινή γυμναστική του.
Στον τομέα του gameplay, το button mashing σε όλο του το μεγαλείο. Μεγάλες ακολουθίες πλήκτρων (βελάκια κατεύθυνσης) περνάνε από την οθόνη σαν τα credits σε ταινία και ο παίκτης πατάει τα πλήκτρα πριν περάσει η ένδειξη από το κομβικό σημείο ώστε να θεωρηθεί η κίνηση έγκυρη. Η ευστοχία την κατάλληλη στιγμή δίνει περισσότερους πόντους στον παίκτη και δημιουργεί μια ακολουθία combo. Κάθε σωστό πάτημα γεμίζει μια μπάρα, κάθε λανθασμένο ή χαμένο πλήκτρο την αδειάζει. Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο μπορεί να αλλάξει με την χρήση dance mat με eye toy, με μοναδική αλλαγή την κούραση που θα νιώθατε στα χέρια σας να την έχετε τώρα στα πόδια σας. Η γυμναστική γίνεται παιχνίδι αλλά για να μάθετε να χορεύετε θα πρέπει να ξοδευτείτε και να πάτε σε μια σχολή. Οι ακολουθίες θα γίνονται πολύπλοκες και θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να το πετύχετε με τα πλήκτρα, πόσο μάλιστα με το χαλί. Ενδείκνυται σε γυμνασμένα και ευκίνητα άτομα που τους αρέσουν οι βόλτες στην φύση και να περνάνε ώρες στο γυμναστήριο. Η πιο δύσκολη και εντυπωσιακή επίδειξη γίνεται με την χρήση δυο mats σε κάποια modes.
Τα διάφορα modes δεν αλλάζουν πολύ το βασικό concept του gameplay πέρα του ότι κάποια προσφέρουν μεγαλύτερη δυσκολία ή διάφορους στόχους και αποστολές στην, μετά από λίγη ώρα, επαναλαμβανόμενη ρουτίνα. Οι πόντοι ανταλλάσσονται με καινούριους χαρακτήρες και διάφορα άλλα unlockables, προσθέτοντας ώρες σκληρής δουλειάς για όσους θέλουν να τα αποκτήσουν όλα.
Το HyperMaster mode προσφέρει μια γκάμα αποστολών πολύ διαφοροποιημένων, όπως το να ολοκληρώσετε με την μπάρα γεμάτη κατά 80%, να χορέψετε μέχρι το τέλος του τραγουδιού.
Το Workout mode είναι πολύ ενδιαφέρον και η συνεχής ενασχόληση θα κρατήσει τη σιλουέτα σας σε φυσιολογικά επίπεδα ή θα διαλύσει τα δάχτυλά σας. Ο παίκτης εισάγει το βάρος του σε κιλά, επιλέγεις τον στόχο που θέλει να εκπληρώσει, τις θερμίδες που θέλει να κάψει και καλείτε να ολοκληρώσει μια σειρά από πίστες.
Το Advanced mode περιέχει διάφορα modes, όπως τα battle, cources, endless και διάφορα άλλα. Από αυτά το πιο ενδιαφέρον είναι το battle mode, όπου αντιμετωπίζετε τον κολλητό σας ή την AI (έναν αόρατο παίκτη). Το gameplay παραμένει το ίδιο με μια μικρή αλλαγή: κάθε επιτυχημένο πάτημα ανεβάζει το attack meter και εκτελεί επιθέσεις στον αντίπαλο, το αόρατο πλάσμα.
Ο παίκτης μπορεί να κάνει αλλαγές στις ακολουθίες πλήκτρων στο edit mode. Ο παίκτης δεν δεσμεύετε σε συγκεκριμένες πίστες και τραγούδια, αλλά έχει από την αρχή πρόσβαση σε όλες τις ανοικτές πίστες και τα επίπεδα δυσκολίας για να δημιουργήσει καινούριες ακολουθίες πλήκτρων με την πολυπλοκότητα που επιθυμεί.
Κανένα από τα modes και τις μικρές αλλαγές στο gameplay δεν προσφέρουν κάτι καινούριο ούτε στην σειρά ούτε στο είδος. Ίσως με το πέρασμα στις κονσόλες νέας γενιάς να προσθέσουν κάτι νέο.
Αντικειμενικά κριτήρια
Γραφικά: Πρόσχαροι χαρακτήρες, από τον τύπο με το afro look μέχρι ένα πλάσμα που δημιουργήθηκε από σφηνοτουβλάκια, με χρώματα που βγάζουν μάτι, είναι έτοιμοι να εκτελέσουν τα πιο δύσκολα animations (χορευτικές κινήσεις), τα οποία δεν θα έχετε τον χρόνο να προσέξετε. Η προσοχή σας θα είναι στραμμένη αποκλειστικά στο αριστερό μέρος της οθόνης, καθώς τα βελάκια είναι πολυάριθμα και ο χρόνος λίγος. Οι πίστες μοιάζουν με δυσδιάστατο πλέγμα στο οποίο το μοντέλο κινείται κάπως μηχανικά. Το background μπορεί να περιέχει εικόνες ή video τα οποία μοιάζουν περισσότερο με άθλια video-clips 7/10
Ήχος: Μέτρια τραγούδια με ρυθμό για να δέσουν με ένα απλό παιχνίδι 6/10
Χειρισμός: Αστειεύεστε; 9/10
Υποκειμενικά κριτήρια
Θα το έπαιρνα δώρο: το παιχνίδι έχει πολύ μικρό κοινό στο οποίο ανταποκρίνεται και αυτό μόνο αν δεν έχουν ήδη κάποιο άλλον τίτλο με την ίδια θεματολογία. Σίγουρα ένα καλό δώρο για τα μικρά ξαδέλφια που πήραν PS2 για να παίζουν Tarzan 4/10
Value for money: Το μόνο καλό σε αυτό τον τίτλο είναι ο συνδυασμός του με dance mat. Η αξία του είναι δυσανάλογη με αυτό το λίγο που προσφέρει 5/10
Replay Value: Μετά από αρκετές ώρες ενασχόλησης, ο μόνος λόγος για να ξαναπαίξετε είναι παρέα με τους φίλους σας 6/10
Ταύτιση με κεντρικό χαρακτήρα: Για πλάκα το έβαλα, μην βαράτε.
Συνολική εμπειρία με βάση το gameplay: Βελάκια, βελάκια και πάλι βελάκια. Α ναι, και περίεργα λέιζερ και φωτορυμθικά 6/10
Πλατφόρμα: Playstation 2
Developer: Konami Digital Entertainment
Publisher: Konami Digital Entertainment
Διανομή: Zegetron
Παίκτες: 1-2
Τύπος: Music