Φέτος τον Αύγουστο, βρέθηκα να δουλεύω σε ένα γραφείο σχεδόν μόνος μου καθώς οι περισσότεροι από τους συναδέλφους μου είχαν πάρει άδεια. Για διάφορους λόγους (που έχω αναλύσει σε άλλο blog post), δεν έφυγα κι εγώ για 10 ή 15 μέρες μέσα στον Αύγουστο. Όπως ήταν φυσικό, ο φόρτος εργασίας μου ήταν μειωμένος σε σχέση με τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου.
Όμως, παρά το γεγονός αυτό, η δουλειά "απλωνόταν" και, δεν τελείωνα νωρίτερα τα διάφορα tasks όπως θα ήταν αναμενόμενο, αλλά τελείωνα την ώρα που κανονικά σχόλαγα. Γι αυτό το φαινόμενο, μπορώ να κατηγορήσω μόνο εμένα καθώς συνεχώς δημιουργούσα διάφορους αντιπερισπασμούς , άλλοι τεχνολογικοί και άλλοι φυσικοί. Ας γίνω όμως πιο αναλυτικός.
Τεχνολογικοί αντιπερισπασμοί
Ο Nate Elliot, στο NEXT 12 Conference στο Βερολίνο, είχε μιλήσει για τον "always addressable customer" χάρη στην ύπαρξη των smartphones και στο γεγονός ότι οι άνθρωποι βρίσκονται συνεχώς online. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που το εκμεταλλεύονται μόνο οι εταιρείες αλλά και οι φίλοι μας. Facebook, Twitter, YouTube, Google Talk, MSN Messenger, Whatsapp, Skype, Instagram είναι μόνο μερικές από τις πλατφόρμες στις οποίες δημιουργείται συνεχώς καινούριο περιεχόμενο και ο Fear of Missing Out δεν μας αφήνει να αποσυνδεθούμε.
Αν καταφέρεις να αποσυνδεθείς έστω και για λίγο από όλα αυτά τα social networks, θα καταφέρεις να είσαι πολύ πιο παραγωγικός στο ίδιο χρονικό διάστημα καθώς ο εγκέφαλος σου θα ασχολείται με μόνο ένα πράγμα κάθε φορά. Εξάλλου, ακόμα κι αυτοί που μπορούν επιτυχημένα να κάνουν multitasking, παραδέχονται πως όταν δουλεύουν σε ένα μόνο task, είναι περισσότερο αποτελεσματικοί. Ο Χάρης μάλιστα το απέδειξε σε ένα από τα προηγούμενα άρθρα του 5ου Away Challenge: Το multitasking δεν βοηθάει την παραγωγικότητα
Φυσικοί αντιπερισπασμοί
Στο γραφείο εργαζόμαστε περίπου 80 άτομα, οπότε ακόμα και την περίοδο του 15αύγουστου υπήρχαν κάποιοι συνάδελφοι που "κρατούσαν Θερμοπύλες". Έτσι, επειδή κανένας από εμάς δεν είχε ιδιαίτερα πολύ δουλειά, συχνά ξεκινούσαμε συζητήσεις που δεν είχαν ιδιαίτερη σχέση με την δουλειά. Στην προσπάθεια να απλώσουμε την δουλειά, βρίσκαμε αφορμές για να σηκωθούμε από τα γραφεία μας και τους υπολογιστές μας για να πάμε στην κουζίνα να φτιάξουμε καφέ, να πάρουμε ένα νερό, να πιούμε ένα αναψυκτικό ή να φάμε κάποιο φρούτο. Μάλιστα, το τυπικό lunch break διαρκούσε σχεδόν πάντα περισσότερο απ' ότι συνήθως.
Αντίστοιχα, κάποιες φορές συμβαίνει το ίδιο ακόμα και όταν υπάρχει πολύ δουλειά αλλά σκέφτεσαι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που σκεφτόσουν έλεγες "5 λεπτά ακόμα" στην μαμά σου όταν πήγαινες ακόμα στο Δημοτικό. Καταπιάνεσαι με ένα από τα tasks και, επειδή έχεις ασχοληθεί με αυτό, δεν θέλεις να το ολοκληρώσεις γιατί θα χρειαστεί να βγεις από το comfort zone σου εκείνη τη στιγμή για να ασχοληθείς με το επόμενο στην λίστα σου. Οπότε κάνεις πράγματα για να καθυστερήσουν την ολοκλήρωση του..
Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν "η αρχή είναι το ήμισυ του παντός" και είχαν δίκιο. Από τη στιγμή που θα πάρεις την απόφαση να ξεκινήσεις κάτι, μετά είναι θέμα χρόνου να το ολοκληρώσεις. Όσο δεν παίρνεις την απόφαση να ξεκινήσεις, απλά επιμηκύνεις τον χρόνο μέχρι να το ολοκληρώσεις. Όταν υπάρχει διαθέσιμος χρόνος, τότε δεν δημιουργείται κάποιο πρόβλημα, τι γίνεται όμως όταν ο χρόνος σε πιέζει, τα deadlines τρέχουν και εσύ πρέπει να παραδώσεις;