Ένα θέμα πού απασχολεί δισεκατομμύρια χρηστών του Internet παγκοσμίως, είναι φυσικά το παράνομο file sharing και οι -νομικές- επιπτώσεις πού μπορεί να έχει όποιος επιδίδεται σε αυτό. Πολλά βήματα προς την δημιουργία ενός συστήματος ποινών έχουν γίνει σε κάποιες χώρες της Ευρώπης και όχι μόνο, αν και η αντίδραση των χρηστών ήταν σθεναρή. Ώς συνήθως, όμως, η Αμερική κάνει το πρώτο βήμα για την τιμωρία των παράνομων διαμοιραστών αρχείων και πολύ πιθανόν να δείξει το δρόμο στις υπόλοιπες κυβερνήσεις...
Η Γαλλία το προσπάθησε, η Αγγλία το ίδιο, όπως και η Αυστραλία, όμως τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά πού θα ήθελαν οι κάτοχοι των copyrights (δισκογραφικές εταιρεία, game publishers κ.λπ.). Στην Ελλάδα τα περισσότερα κρούσματα, ως γνωστόν, σημειώθηκαν το τελευταίο έτος, με το κλείσιμο μεμονωμένων trackers, κυρίως μετά την κυκλοφορία δημοφιλών ταινιών πορνό (oh, yeah). Ακόμη και τότε όμως, κατηγορούμενοι δε βρέθηκαν οι χρήστες πού κατέβασαν αρχεία παράνομα, αλλά οι κάτοχοι των εν λόγω sites/trackers, πού αντιμετώπισαν τη δικαιοσύνη. Έτσι, μέχρι σήμερα, κανείς χρήστης στην Ελλάδα, αλλά και στις περισσότερες χώρες του πλανήτη δεν φοβάται τις επιπτώσεις του παράνομου file-sharing, πολύ απλά γιατί δεν υφίστανται!
Αυτή η κατάσταση ίσως αλλάξει άρδην και σύντομα, καθώς το πρώτο αποφασιστικό βήμα έγινε (πού αλλού;) στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η κυβέρνηση σε συνεργασία με ISPs και το lobby του θεάματος δημιούργησε το σχέδιο “Six Strikes”, ουσιαστικά δίνοντας στους providers το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να ενημερώνουν τους χρήστες για πιθανό παράνομο κατέβασμα αρχείων από τη γραμμή τους και την επιβολή αντίστοιχης ποινής. Αυτό δεν είναι ένα βάρος πού χαροποιεί ιδιαίτερα τους ISPs (AT&T, Verizon, Comcast, Cablevision και Time Warner συμμετέχουν μέχρι στιγμής) καθώς συνεπάγεται επιπλέον έξοδα και βέβαια τη μετωπική σύγκρουση με τους ίδιους τους πελάτες τους, σε περίπτωση πού αυτοί κατεβάζουν copyrighted περιεχόμενο. Οι κάτοχοι των copyrights είναι αυτή πού θα «χτενίζουν» το Διαδίκτυο για τον εντοπισμό παράνομων χρηστών και θα δίνουν την IP τους στον provider τους. Αυτός με τη σειρά του οφείλει να στείλει την πρώτη προειδοποίηση στο χρήστη, στην οποία του γνωστοποιεί πως η σύνδεσή του χρησιμοποιήθηκε για την παράνομη πράξη, χωρίς κάποια περαιτέρω επίπτωση. Η δεύτερη ειδοποίηση, αν συνεχιστεί το κατέβασμα αρχείων, θα είναι στον ίδιο χαρακτήρα με την πρώτη, ενώ το “strike three” θα μοιάζει με τις πρώτες δύο, αλλά ο χρήστης αυτή τη φορά θα καλείται να επιβεβαιώσει ότι είναι εν γνώσει των συμβάντων αυτών.
Σε ίδιο στυλ θα έρχεται και η τέταρτη ειδοποίηση, ενώ από το πέμπτο “strike” ο ISP θα έχει το δικαίωμα να λάβει οποιοδήποτε μέτρο κρίνει σωστό για να περιορίσει το χρήστη, όπως προσωρινή μείωση της ταχύτητας της σύνδεσης ή επαναδρομολόγηση του browser σε μια προειδοποιητική σελίδα έως ότου ο χρήστης επικοινωνήσει αυτοπροσώπως με τον ISP. Η διακοπή της σύνδεσης θα είναι επιλογή, αλλά όχι υποχρεωτική για τον ISP, όπως δεν θα είναι υποχρεωτική και η λήψη κάποιων από τα παραπάνω μέτρα. Μόνο από την έκτη παράβαση και μετά ο provider θα οφείλει να ενεργήσει με κάποιο είδος περιορισμού του χρήστη.
Αν και το σχέδιο αυτό μπορεί να φαίνεται αυστηρό σε κάποιους, ουσιαστικά είναι αρκετό πιό «συναινετικό» από τα αντίστοιχα σχέδια άλλων χωρών (πού εν τέλει έπεσαν στο κενό) για την αντιμετώπιση του θέματος. Ο χρήστης θα έχει πολλές ευκαιρίες να συμμορφωθεί, ενώ σε κάθε προειδοποίηση θα τονίζεται σε αυτόν το τι συμβαίνει με τη σύνδεσή του και θα δίνεται βάρος στο να κατανοήσει την πράξη και τις συνέπειες αυτής, όχι η δυνατότητα και περίπτωση διακοπής της σύνδεσης από τον ISP. Επιπλέον, οι ISPs δεν θα δίνουν ονομάτα και διευθύνσεις των χρηστών στους κατόχους των copyrights, ώστε να αποφευχθούν οι αγωγές εναντίον τους. Στην πράξη, λοιπόν, το σπαθί παραμένει στη θήκη του και οι χρήστες δε χρειάζεται να ανησυχούν για κάποια κλήση στο δικαστήριο, από τη στιγμή φυσικά πού δεν συνεχίσουν το παράνομο file-sharing μετά την εκάστοτε προειδοποίηση. Παράλληλα οι ISPs δε χρειάζεται να βελτιώσουν τις υποδομές τους για τον εντοπισμό των χρηστών αυτών (αφού οι IPs θα τους παραδίδονται από τους άμεσα θιγόμενους κατόχους copyrights), άρα και δε θα μεταφερθεί το κόστος στον τελικό χρήστη, ενώ η IFPI δηλώνει ικανοποιημένη από το σχέδιο, αρκεί να εφαρμοστεί σωστά.
Παρά το ότι το “six strikes” δεν έχει ψηφιστεί ακόμη σαν νομοσχέδιο και η συμμετοχή των ISPs σε αυτό έχει περισσότερο εθελοντικό χαρακτήρα, είναι αναμφίβολα μια σημαντική εξέλιξη στο πεδίο του παράνομου file-sharing. Εάν το σχέδιο αποδώσει, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα μεταφερθεί, αυτούσιο ή μη, και σε άλλες χώρες, πιθανότατα και στην Ευρώπη. Είναι πιθανόν να αποτελεί το μέλλον στην παρακολούθηση της online ζωής των χρηστών και σίγουρα θα χαράξει τα δικά της σημάδια πάνω στο πρόσωπο του Διαδικτύου. Φαίνεται πως η εποχή της ατιμωρησίας πλησιάζει στο τέλος της, αν και πάντα θα υπάρχουν τρόποι παράκαμψης στο Internet για τους πραγματικούς γνώστες του. Αυτό αφήνει να αιωρείται το ερώτημα του πόσο αυστηροί μπορούν να γίνουν οι ISPs και πόσα δικαιώματα μπορεί να δώσει η εκάστοτε κυβέρνηση σε οποιονδήποτε ιδιώτη, είτε πρόκειται για provider, είτε για κάτοχο copyrighted περιεχομένου, να παρακολουθήσει, εντοπίσει και δράσει ενάντια σε κάποιον χρήστη πού επιδίδεται σε παράνομο κατέβασμα αρχείων. «With great power, comes great responsibility...»