Σχετικά με το #vivliotwitter, την αναπαραγωγή περιεχομένου και το σε ποιον ανήκουν τα tweets

Μέσα στο σαββατοκύριακο που μας πέρασε, ένα μέρος του ελληνικού Twitter συζητούσε για το αν οι χρήστες έχουν την κυριότητα των tweets που δημιουργούν. Αφορμή στάθηκε ένα βιβλίο-ημερολόγιο που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Ιβίσκος. Σε αυτό παρουσιάζονται tweets που δημοσιεύτηκαν από Έλληνες χρήστες της υπηρεσίας. Το βιβλίο όμως έχει μια ιδιαιτερότητα. Δεν αναφέρει πουθενά τις πηγές.

Στην Ελλάδα δεν έχουμε έλλειψη από «ενημερωτικά» blogs που αντιγράφουν κομμάτια ενός άρθρου ή ακόμα και ολόκληρο το άρθρο, χωρίς να κάνουν φυσικά καμία αναφορά στην πηγή. Το linking είναι αναπόσπαστο μέρος της ορθής λειτουργίας του Internet και εδώ δεν έχω στο μυαλό μου τόσο τις μηχανές αναζήτησης, όσο το ότι με τη χρήση του μειώνεται η διάδοση ψευδών ειδήσεων, οι οποίες συχνά έχουν αρνητική επιρροή σε ανθρώπους και καταστάσεις.

Κάτι τέτοιο επεκτείνεται και στα tweets, όπου πολλές φορές βλέπουμε τα ίδια ακριβώς tweets να αναδημοσιεύονται και από τρίτους, πέρα από τον αρχικό δημιουργό. Η αναφορά της πηγής όταν κάποιος αναπαράγει tweets (η όποιο άλλου είδους περιεχόμενο το οποίο παράγεται και εμφανίζεται στο web) είναι ένα μεγάλο θέμα, το οποίο έχει απασχολήσει πολλούς. Σε ποιον ανήκουν τελικά τα tweets που γράφεις; Οι όροι χρήσης του ίδιου του Twitter αναφέρουν:

You retain your rights to any Content you submit, post or display on or through the Services. By submitting, posting or displaying Content on or through the Services, you grant us a worldwide, non-exclusive, royalty-free license (with the right to sublicense) to use, copy, reproduce, process, adapt, modify, publish, transmit, display and distribute such Content in any and all media or distribution methods (now known or later developed).

Tip: This license is you authorizing us to make your Tweets available to the rest of the world and to let others do the same.

Το Twitter, όπως ήδη γνωρίζεις, ενθαρρύνει την αναδημοσίευση των tweets σε οποιοδήποτε μέσο, αρκεί να γίνεται αναφορά στους χρήστες που τα δημιούργησαν. Κάτι ξέρουν οι Guardian και New York Times όταν αναφέρουν συγκεκριμένα ονόματα όταν αναπαράγουν κάτι από το Twitter. Πιστεύω πως το θέμα δεν είναι τόσο το αν ο τρόπος που γράφτηκε το βιβλίο είναι νόμιμος, αλλά περισσότερο το αν είναι ηθικός.

Ανεξάρτητα από το σε ποια ομάδα από τις δύο ανήκεις, αυτούς που υποστηρίζουν πως τα tweets που γράφουν τους ανήκουν και αυτούς που δέχονται πως ο καθένας έχει το δικαίωμα να αναπαράγει τα tweets ελεύθερα, χωρίς κανένα περιορισμό, ένα είναι σίγουρο, πως η πλειοψηφία των χρηστών ενοχλείται όταν δει κάτι που δημοσίευσε να αναπαράγεται χωρίς αναφορά σε αυτούς. Και εδώ ακριβώς είναι το λάθος που κάνει η συγγραφέας του παραπάνω βιβλίου.

Δεν πιστεύω πως οι περισσότεροι χρήστες θα ήταν αντίθετοι με την κυκλοφορία αυτού του βιβλίου αν αναφέρονταν τα ονόματα τους ή ακόμα καλύτερα αν είχαν ερωτηθεί πρώτα για αυτό. Αντί λοιπόν να έχει τους twitterers με το  μέρος της και κατά συνέπεια να κερδίσει δωρεάν θετική διαφήμιση, αυτή τη στιγμή η συγγραφέας τους έχει εναντίον της.

Στο παρελθόν έχουν γραφτεί αρκετά βιβλία που περιλαμβάνουν tweets. Άλλα γράφτηκαν με λάθος τρόπο, άλλα με σωστό. Ένα από αυτά που ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία είναι το Tweets From Tahrir, το οποίο περιλαμβάνει επιλεγμένα μηνύματα από την επανάσταση που έγινε στην Αίγυπτο την προηγούμενη χρονιά. Όπως βλέπουμε στο κεφάλαιο που προσφέρεται δωρεάν, σε κάθε tweet είναι εμφανές το όνομα του δημιουργού του. Αυτό αποτελεί ένα ενδεικτικό παράδειγμα του πως γράφεται σωστά ένα τέτοιο βιβλίο.

Περισσότερα σχετικά με την αντίδραση των χρηστών του Twitter μπορείς να διαβάσεις στο #vivliotwitter.

Σχολιάστε >
1 σχόλιο
|
Κατηγορίες:

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.