Αν μετράω σωστά, χρησιμοποιούσα το μικρό πλαστικό κουτάκι που το τσουλάς σε οριζόντιες επιφάνειες για να καθοδηγείς το βελάκι στην οθόνη από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Θυμάμαι τις ώρες που καθάριζα τις ροδέλες του ποντικιού της Amiga 500, ώρες ατελείωτες, άχρηστες πεταμένες, σχεδόν το ίδιο άχρηστες με τις ώρες που αλλάζαμε δισκέτες, δισκέτες, θυμάσαι; Μάζευαν σκόνη οι ροδέλες, μια λωρίδα κακαδάκια από συμπιεσμένη σκόνη και φολίδες νεκρού δέρματος και ακάρεα και όλα τα υπόλοιπα αόρατα detritus που συσσωρεύονται στις επιφάνειες γραφείων και mouse pads. Θυμάσαι τα mouse pads;
Φοβερές εποχές.
Μετά βγήκαν άλλα τέτοια εργαλεία, με πιο αεροδυναμικό σχήμα, με φωτάκια χρωματιστά λέιζερ αντί για ροδέλες και μπαλίτσες, με περισσότερα κουμπιά, με ροδίτσα με σκρολάρισμα και, αργότερα, και με επιφάνειες ευαίσθητες στην αφή. Ήταν μια εξέλιξη ραγδαία, και την παρακολούθησα όλη. Άλλαζα τα ποντίκια σαν τα πουκάμισα, έπαιρνα όλο και πιο μικρά και εργονομικά κι ευαίσθητα, τους έδινα μεγάλη σημασία καθώς, αν το καλοσκεφτείς ήταν το αντικείμενο που άγγιζα περισσότερο από όλα με το δεξί μου χέρι, αν εξαιρέσεις μερικές δύσκολες περιόδους, κατά τις οποίες ήταν το δεύτερο.
Υπάρχουν μερικά πράγματα στη ζωή, το λοιπόν, που τα θεωρείς δεδομένα, και μετά ξαφνικά παύουν να είναι. Και έτσι, εδώ και περίπου δύο χρόνια, δεν χρησιμοποιώ πια ποντίκι. Καθόλου. Κανένα και ποτέ. Πώς έγινε αυτό; Θα σου εξηγήσω αμέσως.
Για πολλά πράγματα θεωρεί ο κόσμος την εταιρεία Apple επαναστατική και καινοτόμα, τα iPods και τα iPhones και τα iPads, τα ξέρεις, αλλά υπάρχουν κι άλλα πράγματα που πολύς κόσμος δεν ξέρει, ή δεν λαμβάνει υπ' όψιν. Μια από τις σημαντικότερες καινοτομίες που έχει φτιάξει αυτή η εταιρεία τις τελευταίες δεκαετίες, το λοιπόν, είναι ένα επίπεδο τίποτα στο σαγόνι των λάπτοπ της: Το trackpad.
Trackpad, βεβαίως, είχαν τα λάπτοψ εδώ και πολλά χρόνια. Η καινοτομία που έφερε η Apple ήταν αυτή που φέρνει συνήθως: Έφτιαξε ένα trackpad πάρα πολύ καλό. Η επιφάνεια αυτή από γυαλί είναι τόσο ευαίσθητη στο άγγιγμα και ακριβής, που επιτρέπει στους ανθρώπους που προσπαθούν να συμβιβαστούν και να δουλέψουν in transit στο λάπτοπ χωρίς να κουβαλάν και mouse, να δουλέψουν πάρα πολύ άνετα. Παλιά τα trackpads ήταν μικρά και καθόλου βολικά -η Apple έφτιαξε ένα τέλειο. Και ήταν τόσο καλό, που κάποιοι άρχισαν να το συνηθίζουν, και να δουλεύουν σ' αυτό τόσο άνετα όσο δούλευαν και με mouse.
Πριν από δυο χρόνια πήρα το λοιπόν ένα Macbook Air και άρχισα να χαϊδεύω το trackpad του (πολύ σύντομα θα αρχίσω να γράφω "trackpad" με ελληνικούς χαρακτήρες, προειδοποιώ, βαρέθηκα ν' αλλάζω γλώσσα) και συνήθισα, και με βόλεψε, και όταν ήρθε η ώρα να πάρω και καινούριο desktop διαπίστωσα ότι η εταιρεία ετούτη προσέφερε την εξής επιλογή: Να αγοράσεις trackpad επιτραπέζιο. Και αγόρασα.
Έκτοτε δεν έχω ξαναχρησιμοποιήσει ποντίκι.
Σήμερα χρησιμοποιώ το trackpad του Macbook Air και το επιτραπέζιο trackpad της Logitech για Mac, το οποίο έχει πιο μαλακό κλικ από το αντίστοιχο μοντέλο της Apple και, κυρίως, είναι επαναφορτιζόμενο με USB καλωδιο και έτσι δεν έχεις να παλεύεις με τις μπαταρίες. Ήταν μια μετάβαση ραγδαία και ρηξικέλευθη για τον τρόπο που δουλεύω, αλλά ταυτόχρονα και αναπάντεχα ομαλή και ακούσια, όπως όταν πρωτοσυγκατοίκησα με γυναίκα. Σχεδόν όλα όσα έκανα παλιά με τα ποντίκια τα κάνω τώρα εξίσου εύκολα με τα τράκπαντς (το ΄πα). Όλα, και τα drag and drops και όλα. Και μερικά γίνονται πολύ ευκολότερα -το scroll με τα δυο δαχτυλάκια, ας πούμε, ή κάποια άλλα, λιγότερο σημαντικά gestures. Υποθέτω ότι κάποιες δουλειές, όπως η λεπτοδουλειά στο Photoshop ή τα videogames, μπορεί να γίνονται καλύτερα με mouse (και, βέβαια, ακόμα καλύτερα με εξειδικευμένες συσκευές), αλλά γι' αυτές που κάνω εγώ, το τράκπαντ φτάνει, περισσεύει και βολεύει.
Γιατί το προτιμώ τόσο; Ποιος ξέρει. Ίσως φταίει η οργανική ευκολία της αφής, ένας τρόπος κίνησης πολύ πιο φυσικός και αληθινός απ' το να πιάνεις μια πλαστική μάζα και να την κουνάς.Το θέμα είναι ότι δεν βλέπω πια καθόλου πιθανό να επιστρέφω ποτέ ξανά στο mouse. Με τις οθόνες αφής όλοι μαθαίνουμε σιγά σιγά να ελέγχουμε κέρσορες και πράγματα ακουμπώντας δάχτυλα σε επιφάνειες, οπότε η αλλαγή μοιάζει ολοκληρωτική, και σύντομα είμαι σίγουρος όλο και περισσότεροι θα ακολουθούν το παράδειγμά μου, κι όλο και λιγότεροι θα χρησιμοποιούν ποντίκια.
Και μετά; Τι θα γίνει μετά; Ποιος ξέρει. Μπορεί κάποια στιγμή να πάψουμε να χρειαζόμαστε τις επιφάνειες καν.
Μπορεί να εγκαταλείψω με την ίδια ευκολία και τα τρακπαντς. Δηλαδή, είμαι σίγουρος ότι θα γίνει. Ίσως όχι πολύ μακριά στο μέλλον.
Για πλοήγηση στο internet και άντε για εργασίες γραφείου όπως συγγραφή κειμένου και λογιστικά φύλλα, το trackpad λειτουργεί επαρκώς.
Για όσους παίζουν παιχνίδια εκτός από Angry Birds ή χειρίζονται προγράμματα γραφιστικής και CAD, δεν υπάρχει υποκατάστατο για το ποντίκι. Είμαστε ακόμα μακριά από την εποχή που το ποντίκι θα αφήσει τους υπολογιστές μας.
Αλλά έτσι και αλλιώς εκεί θέλει να το πάει η αγορά, σε απόλυτη διάκριση συστημάτων για consumers και producers.