Ψεύτικα account, ψεύτικες ζωές

Τα καρναβάλια ήμουν ντυμένη νεκρή νύφη, με μακιγιάζ που χρειαζόταν προετοιμασία 3 ώρες και μια φούστα που αν ήταν άσπρη θα την πουλούσα για νυφικό. Κανείς δεν καταλάβαινε ποια ήμουν, ούτε οι φίλοι. Εκείνη την εβδομάδα είχα περισσότερες κατακτήσεις από όσες έχω συνήθως. Μου την έπεσαν λαγοί, νοσοκόμες, αρκουδάκια, μποξέρ, ινδιάνοι μέχρι και ο Spiderman! Όταν κρυβόμαστε πίσω από μια μάσκα νιώθουμε ελεύθεροι, έτσι γίνεται και στα social media.

Όλοι ξέρουμε πως κυκλοφορούν ψεύτικα accounts ανάμεσά μας. Κρύβονται, νιώθουν ελεύθεροι και άνετοι όταν είναι κάποιοι άλλοι, όταν μιλάνε για αυτούς μέσα από την εγγαστρίμυθη χαμογελαστή κούκλα τους με τα τεράστια μάτια και τα ροδοκόκκινα μάγουλα. Είναι οι μαριονέτες του εαυτού τους, μιλάνε ανοικτά, και καταθέτουν όσα δεν μπορούν να σταυρώσουν face to face ούτε μπροστά στον καθρέφτη τους. Το ωραίο ή αστείο ή επικίνδυνο στην υπόθεση είναι πως ο Γιώργος που ντύνεται φάντασμα με αυτοπεποίθηση και ο Μάριος που γίνεται Αλέξανδρος πιο άντρας από ποτέ, το κάνουν τις περισσότερες φορές με συνείδηση και προσεκτικά βήματα, δύο μπροστά ένα πίσω και πάλι απ΄την αρχή.

Δεν αναφέρομαι στα επώνυμα προφίλ που έχουμε δει ή ξέρουμε πως υπάρχουν, τα ανώνυμα (σημειώνω πως δεν τάσσομαι υπέρ της επωνυμίας), τα active ή όχι αλλά στα ψεύτικα. Αυτά που είναι το πρωί ταγιέρ και το βράδυ μπάρα με άλλο όνομα και ταυτότητα. Αυτά που ενώ είσαι η Παρθένα Μαρία γίνεσαι το the girl next door. Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τους φίλους τους στο facebook, αποδέχονται φιλίες με μοντέλα, γάτες, αρκούδες, accounts που δεν έχουν εικόνα προφίλ, account καρναβάλια.

Πολλές φορές το μακιγιάζ τoυ καρναβαλιού δεν είναι επαγγελματικό και τους προδίδει. Αν σε κάνει add o Mr Big Sexy (και όποιος αντέξει) με εικόνα για προφίλ ένα σκυλί, φίλες 10 γκόμενες με φωτογραφίες που άνετα σε κάνουν να νιώσεις άβολα με μηδενική δραστηριότητα και δε σου μιλήσει, απλά παρακολουθεί, τότε στέλνεις τον Βig, my ass, στη μάνα του. Είναι όμως και καρναβάλια, τόσο εκπληκτικά καλυμμένα που δύσκολα τις καταλαβαίνεις. Κάποιοι χτίζουν ψεύτικο προφίλ γιατί το "αληθινό προφίλ" το ελέγχει η φίλη τους (σιγά μη δε το έκανε) και δε θέλουν να φανούν μαλάκες όταν μιλούν με τρίτα πρόσωπα -ενώ είναι-.

Παρατήρησα πως μια φίλη έφτιαξε fake profile και έγινε φίλη με τον εαυτό της (how weird is that?). Δεν είμαι σίγουρη πως πρέπει ή μπορώ να ονομάσω αυτό το γεγονός. Το προφίλ που ακόμα υπάρχει, δεν φάνταζε καθόλου ψεύτικο. Αφιερωνόταν ώρες στο αληθινό προφίλ της, με διάφορες δραστηριότητες και ερωτήσεις όπως "είσαι καλά; ανησυχώ!" που θα έκαναν τον καθένα να νιώσει πως κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά. Πιστεύω πως η ίδια νόμιζε ότι το σχέδιο που κατάστρωσε κυλάει ρολόι, αλλά δυστυχώς δεν είμαι χαζή. Η δομή των προτάσεων και των σκέψεων της, το ύφος, η επιλογή και ο συνδυασμός των σημείων στίξης, παρόλο που η γραμματοσειρά στο facebook είναι ίδια, την φανέρωναν κανονικά.

Ξέρω άτομα που φτιάχνουν ψεύτικα προφίλ για να γίνουν φίλοι με τη σχέση τους (ο θεός να την κάνει), να ρίξουν άδεια για να πιάσουν γεμάτα και να διασταυρώσουν την εμπιστοσύνη του πρώτου. Οι καημένοι, γιατί μου έτυχε, το κάνουν για τη σχέση που είναι απ΄την αρχή πετσοκομμένη από επαγγελματία δολοφόνο. Ξέρω γυναίκες με μηδενική αυτοπεποίθηση ή που θα ήθελαν να ζουν τη ζωή μιας άλλης ή που έχουν φάει τρελή χυλόπιττα, που έχουν φτιάξει προφίλ άντρα (εννοείται κούκλου) για να τους γράφει γλυκόλογα στο wall και να νιώθουν και να δείχνουν αρεστές. Υπάρχει web service που για 5$ προσφέρει ψεύτικες σχέσεις για να ζηλέψουν οι μεν, να πονέσουν κάποιοι δε και ο Γιώργος, που όταν βγαίνει έξω με τους φίλους του και δεν χτυπάει μύγα, να ανέβει (?) ένα βήμα στη κλίμακα της επιτυχίας στο άλλο φύλο. Είναι σαν τα ροζ τηλέφωνα, που παίρνεις, ικανοποιείσαι μα χρεώνεσαι. Είναι σαν το MIRC που όλοι μιλούσαν με όλους και η πρόταση άρχιζε με "hi, a/s/l?". Μου έχουν στείλει πολλές φορές σε twitter, facebook μέχρι και στο linkedin περίεργα μηνύματα. Άλλες φορές ήταν ευγενικά και θα μπορούσα εύκολα να πιστέψω πως το προφίλ είναι αληθινό και άλλες, ήταν τέτοια τα μηνύματα που κάτι μου έλεγε πως το πρόσωπο υπάρχει, η συμπεριφορά, όσο σκατά και να είναι, είναι αληθινή, μα η φάτσα στην φωτογραφία, το όνομα, η ηλικία κτλ είναι ψεύτικα. Σε όλες τις περιπτώσεις η σούπα που μαγείρευαν τα κοτόπουλα χάλασε.

Άρρωστο; Δεν ξέρω. Δεν φοβούνται να το κάνουν; Απ’ ό,τι φαίνεται όχι. Δεν καταλαβαίνουν ότι το κάνουν; Δε νομίζω. Γιατί το κάνουν; Δεν είμαι ούτε γιατρός, ούτε ψυχολόγος. Είμαι όμως σίγουρη πως τους έχουν κυριεύσει οι ταμπέλες όπως η ασχήμια, η ανασφάλεια, αρέσω, δεν αρέσω, είμαι έτσι, είμαι γιουβέτσι, που δυστυχώς ή ευτυχώς υπάρχουν αναμέσά μας. Σίγουρα είναι μια ανάγκη και κατά συνέπεια εκτόνωση που υπάρχει μέσα τους και -κάπως- την εκφράζουν. Έτσι είναι, όταν υπάρχει ανάγκη την ικανοποιούμε. Κάποιες φορές η ανάγκη είναι κρυμμένη, βαθιά μέσα μας αλλά είναι τόσο μα τόσο βολικό αυτό, σωστά κύριοι; ΛAΘΟΣ. Όταν είσαι περιέργος, ανάποδος, μοναχικός μέχρι και μ*λα**ς το καταλαβαίνω. Όταν όμως είσαι ανασφαλής και α) δεν θες να νιώθεις έτσι β) δεν μπορείς να απαλλαγείς από αυτό το συναίσθημα τότε γ) πρέπει να κάνεις άμεσα κάτι (και δεν εννοώ ψεύτικο προφίλ). Είναι φορές που τα συναισθήματα μας ξεπερνούν και δεν είναι λάθος αυτό, φτάνει να μπορούμε να το ελέγξουμε. Οι "μάσκες" αργά η γρήγορα πέφτουν και κάποιοι θα χρειαστεί να γκρεμίσουν το είδωλο που έφτιαξαν μα τρέμουν να ζήσουν οι ίδιοι σαν αυτό. Είναι καλύτερα χωρίς τη μάσκα απ΄την αρχή. Έτσι και αλλιώς το καρναβάλι διαρκεί μόνο μια εβδομάδα. Η πραγματική σου ζωή είναι ίδια με αυτή του facebook, χωρίς τη στολή.

Όταν αποφάσισα να γράψω αυτό το post σκέφτηκα να ζητήσω την συμβολή και άποψη κάποιου ψυχολόγου. Δεν το έκανα γιατί πιστεύω ακράδαντα πως όλοι, όσο όμοιες ιστορίες και αν ζούμε, παραμένουμε ξεχωριστές, μοναδικές περιπτώσεις. Δεν θα ήθελα να σας βάλω στο ίδιο κουτί, δεν είστε κοτόπουλα. Δεν νιώθετε ήδη μοναδικοί με αυτά τα λόγια μου; Είναι η αλήθεια. Αν νιώθετε ντροπιασμένοι, σας έπιασα, αν νιώθετε γελοίοι, δεν φταίω εγώ, αν σας βοήθησα καλώς, αν το παρατηρήσατε και εσείς αυτό, θα ήθελα να διαβάσω τις ιστορίες σας.