Mια ομάδα αντιστασιακών Αμερικάνων-Εβραίων η οποία δραστηριοποιείται στην Γερμανοκρατούμενη Γαλλία κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου με το όνομα Bastards (καθάρματα) και αρχηγό τον Μπραντ Πιτ οργανώνουν δολοφονικές και βιαιότατες επιθέσεις με θύματα Ναζί στρατιωτικούς. Απ' την άλλη έχουμε μία Γαλλοεβραία καλλιτέχνη που δουλεύει σε ένα θέατρο (Νταϊαν Κρούγκερ) και επιθυμεί να εκδικηθεί έναν στρατηγό των SS με το όνομα «Κυνηγός των Εβραίων» για το θάνατο της οικογένειάς της.
Τόσο η ιδέα του Ταραντίνο ήταν καλή όσο και η υλοποίησή της ακόμα καλύτερη. Στο καλύτερο ίσως σενάριο που έχει γράψει, με πολλούς διαλόγους και με λιγότερο μαχαίρι από ότι συνήθως, παρουσιάζει μία πολύ προσεγμένη ταινία και καταφέρνει να πάρει από πολλούς από τους ηθοποιούς του τρομερές ερμηνείες με τον τρομερό και φοβερό (και βραβευμένο στις Κάννες) Christoph Waltz να ξεχωρίζει από την αρχή της ταινίας μέχρι και το τέλος της.
Ο Ταραντίνο καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το εναλλακτικό τέλος του στον δεύτερο παγκόσμιο και να ανανεώσει το κινηματογραφικό στυλ του κρατώντας την βάση του, και να προσφέρει δυόμισι χορταστικές ώρες διασκέδασης με χαρακτήρες άκρως ενδιαφέροντες και με σκηνοθεσία υποδειγματική. Εντυπωσιακό είναι πως στο φιλμ όποια γλώσσα μιλιέται στην πραγματικότητα αυτή ακούγεται κιόλας (αντί για Αγγλικά σε όλη την διάρκεια της), κάτι που αν και σε κάποια σημεία κουράζει είναι αξιέπαινο για μία ταινία με τόσο άρωμα από Hollywood. Τέλος το spaggeti western soundtrack από τον Μορικόνε και οι κάποιες χιουμοριστικές προσεγγίσεις δένουν το παζλ των μπαστάρδων.
Βαθμός 8,5/10