Παρατήρησα πως ένα διαβολεμένο σύμπτωμα -που εξηγώ πιο κάτω- εκτός από ενοχλητικό έχει επηρεάσει την παραγωγικότητά μου. Και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μάλλον/μπορεί να επηρεάσε και τη δική σου. Το Away.gr αποφάσισε στο νέο του Challenge να ξανα-ανακατέψει την τράπουλα και να δώσει με έξυπνα-παμπόνηρα posts λύσεις, ώστε να ξαναβρεις την νιότη αυξήσουμε την παραγωγικότητά μας.
Κάθε φορά που μπαίνω στο Facebook από υπολογιστή, κινητό ή tablet, κάνω ένα scroll στο timeline μου για να δω αν έχει βγει κάποιο καινούριο story από τους φίλους μου. Το θέμα είναι πως δεν κάνω ένα απλό scroll, αλλά μια αναζήτηση κατακλυσμένη από ένα συναίσθημα - την αγωνία.
Οι περισσότεροι φίλοι μου στο Facebook ανεβάζουν υλικό που με ενδιαφέρει: απόψεις, links και αναλύσεις σε θέματα, φωτογραφίες που έχουν πινελιά τέχνης μέσα, τραγούδια που ταιριάζουν με τα γούστα μου, πληροφορίες που αν δεν αφορούν το γατί ή το παιδί του γείτονα, its good to know. Αυτό όμως που έχω πάθει και μπορεί να πάθατε και σεις, είναι πως πιάνω τον εαυτό μου να ψάχνει στο timeline ένα "κάτι", με αγωνία. Σαν τα κλειδιά, που ξέρουμε πως κάπου τα βάλαμε μα δε τα βρίσκουμε και όμως πρέπει να τα βρούμε. Τα ρημαδόκλειδα. Δυστυχώς στην περίπτωση του online, δεν ξέρω τι ψάχνω – ξέρω όμως πως πραγματικά ψάχνω "κάτι" και ελπίζω να πέσω πάνω του. Και όλο αυτό, μου προκαλεί αυτό το ενοχλητικό αίσθημα.
Έχω ξυπνήσει αρκετά βράδια για νερό, για θόρυβο που νομίζω πως άκουσα στον ύπνο μου, για επίσκεψη στη τουαλέτα ή γιατί αποφάσισε το βλαμμένο το σκυλί μου ότι θέλει πιπί. Επι τη ευκαιρία κοιτάω το Facebook «να δω αν έχω τίποτα». Κάνα μήνυμα, κάνα notification, σχόλιο, tag... κάτι! Αν δεν έχω τίποτα αφιερώνομαι στο λόγο που σηκώθηκα. Πάω κουζίνα - πίνω νερό – γυρνάω - ξαπλώνω και ξαναμπαίνω στο φέις ελπίζοντας (αυτή τη φορά) να βρω τίποτα. Θεωρώ πως τα μερικά δευτερόλεπτα που του έδωσα μέχρι να πιω νερό είναι αρκετά για μια νέα είδηση. Όχι μόνο θεωρώ, αλλά απαιτώ να έχει βγει κάτι καινούριο. Και αν δεν ανέβηκε τίποτα γιατί όλοι κοιμούνται, εκτός από το ότι αμέσως βρίσκω το Facebook ανυπόφορα βαρετό, εκνευρισμένη ξανακοιμάμαι.
Πολύ σωστά θα με ρωτούσε κάποιος αν αναζητώ πληροφορίες από συγκεκριμένα άτομα. Η αλήθεια είναι πως 1) δεν μπαίνω σε προφίλ και 2) δεν ενδιαφέρομαι για συγκεκριμένα άτομα (if you know what i mean) ώστε να περιμένω ανυπόμονα να δω τι έβαλαν, αν έβαλαν κάτι. Δεν το έχω αυτό το κομμάτι. Αυτό το σύμπτωμα δεν το απέκτησα τώρα. Τώρα απλά το παρατήρησα. Και το κάνω ενώ βλέπω ταινία, ενώ μιλάω, ενώ είμαι στο γραφείο πνιγμένη στη δουλειά, όσο περιμένω στο δρόμο με απίστευτη κίνηση, πριν τον ύπνο κατά τον ύπνο, μετά τον ύπνο, καθώς μαγειρεύω, στο μπάνιο, στη βόλτα κ.ο.κ.
Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, κανείς από τους φίλους μου δε θα ανεβάσει κάτι που μπορεί να χάσω. Κάτι που αν με ενδιαφέρει δε θα το δω. Κάτι, που ακόμα και αν το χάσω - ΟΚ- δε θα χαθεί ο κόσμος. Επίσης, κανείς από τους φίλους μου δε θα ανεβάσει κάποιο συνταρακτικά-συγκλονιστικό-αποκλειστικό θέμα που όπως και δήποτε πρέπει να το δω αμέσως. Αυτό που έχουμε πάθει δεν είναι τίποτα άλλο από ανάγκη για πληροφορία. Αν η ανάγκη για πληροφορία δεν έχει επηρεάσει κάποιον άλλο τομέα στη ζωή μας ή τις υπόλοιπες δραστηριότητές μας, τότε όλα είναι υπο έλεγχο. Αν έχει όμως ίσως πρέπει να ξαναβρούμε την ισορροπία.
Ελπίζω τα post της ομάδας του Away.gr στο νέο Challenge να απαντήσουν στο "Πώς να αυξήσεις τη παραγωγικότητά σου". Γιατί από κάπου πρέπει να αρχίσουμε.
p.s. τα κλειδιά είναι σχεδόν πάντα στην πόρτα.
Το κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο...
Πολύ ενδιαφέρον το νέο Challenege και το “Πώς να αυξήσεις τη παραγωγικότητά σου“. περιμένω και τα επόμενα :)