Μια Online Και Offline Εξήγηση

New Picture (1)

Τώρα που έφυγε το 2013 και μπαίνει η νέα χρονιά, τώρα που είναι πολύ νωρίς, γράφω αυτό το κείμενο γιατί χρωστάω μια απολογία, μια εξήγηση στους φίλους που μου διατυπώνουν το ίδιο παράπονο: Γιατί αντί να τους βλέπω πιο συχνά, προτιμώ να μιλάμε online.

Έχω δεχτεί παράπονα στην ίδια λογική: «δεν βρισκόμαστε ποτέ ρε Λυδία», «δεν πάμε ποτέ για καφέ», «εσένα πότε θα σε δούμε επιτέλους». Καμιά φορά καταλαβαίνουν, καμιά φορά όμως τα παίρνουν και εκνευρίζονται όταν στο αίτημα της κατ’ ιδίαν συνάντησης εγώ ανταποκρίνομαι με την λύση «πες από εδώ – OnLine».

Φίλοι μου, μια χαρά σας αγαπώ, σας νοιάζομαι και σας χρειάζομαι στη ζωή μου. Μια χαρά συμμερίζομαι τα προβλήματά σας, θέλω να σας παρηγορήσω στους τσακωμούς και τους χωρισμούς, θέλω να σας συμπαρασταθώ στις δυσκολίες. Και το κάνω.

Καταλαβαίνω επίσης ότι πολλοί από εσάς θεωρείτε τη φυσική παρουσία πιο σημαντική από την online. Για εσάς δηλώνει ότι ο άλλος είναι πραγματικά κοντά σου, άρα σου δίνει μεγαλύτερη σημασία και προσοχή, άρα ενδιαφέρεται περισσότερο για σένα. Σου παρέχει την αίσθηση της οικειότητας, ασφάλεια και παρέα.

Είναι όμως έτσι; Είναι όλοι όσοι μιλάτε face to face τόσο ειλικρινείς και ευαίσθητοι απέναντι στα συναισθήματά σας; Είναι τόσο προσηλωμένοι σε εσάς που σας δίνουν αυτή την αίσθηση ότι σας ανακούφισε η συνομιλία, ότι το βγάλατε από πάνω σας;

IMG_8560

Εμένα με ξέρετε: αν ο ορισμός της κοινωνικότητας είχε σάρκα και οστά θα ήμουν εγώ. Αναγνωρίζω ότι η online και offline επικοινωνία είναι διαφορετικά κανάλια, διαφορετικές κοινότητες. Για μένα διαφέρουν ελάχιστα. Δεν ιεραρχώ το online πιο χαμηλά, ως συναισθηματικά ή ηθικά υποδεέστερο. Γιατί εγώ δεν δίνω λιγότερη προσοχή στον συνομιλητή μου όταν είναι online, δεν σημαίνει ότι δεν τον βλέπω, δεν τον ακούω, δεν τον διαβάζω και δεν τον καταλαβαίνω επειδή δεν είμαι «φυσικά» εκεί.

Δεν ξέρω γιατί αυτό συμβαίνει. Ίσως επειδή έχω μεγαλώσει μέσα στα social media, αν τα άφησα να είναι μέρος της κανονικότητάς μου και της ζωής μου.

Όσοι με ξέρετε θα το έχετε καταλάβει ότι στα social media διατηρώ την ίδια ταυτότητα που έχω και offline. Μιλάω όπως και στην offline ζωή μου, δεν κάνω διακρίσεις στα πρόσωπα του περιβάλλοντος μου: στο ποιον θα δω και ποιον δε θα δω. Δεν έχω ιεράρχηση στον κώδικα επικοινωνίας μου, δεν θεωρώ μειωτική ή ελλιπή την online συνάντηση. Οι συζητήσεις που έχω με γνωστούς και φίλους στο chat είναι ίδιες με αυτές που θα είχα και σε μια καφετέρια.

Για μένα αυτό που έχει σημασία είναι το περιεχόμενο είτε online είτε offline το ίδιο. Έτσι, τα θέματα που μπορούν να αναπτυχθούν και online προτιμώ να τα συζητώ και online. Αντίθετα, όταν αντιλαμβάνομαι ότι το θέμα σηκώνει πρόσωπο με πρόσωπο συζήτηση και μόνο έτσι μπορεί να βγει νόημα, τότε θα τρέξω να σας βρω στη Λεμεσό, την Αθήνα ή την Ισλανδία. Γιατί έτσι είναι οι φίλοι.

Γι’ αυτό λοιπόν, μην με παρεξηγείτε. Θα είμαι πάντα εκεί για εσάς.

Σχολιάστε >
κανένα σχόλιο
|
Κατηγορίες:

Τα σχόλια είναι απενεργοποιημένα.