Κανείς Δεν Υπαγορεύει Κανόνες Χρήσης Για Το Twitter, Αλλά...

Έχοντας ζήσει, σπουδάσει, εργαστεί σε Ελλάδα και Κύπρο και πειραματιστεί στον χώρο των social media και από τις δύο πλευρές σε για αρκετά χρόνια –παρά την μικρή απόσταση τις δύο χώρες παρατήρησα αρκετές διαφορές και μερικές αρκετά καίριες/κοινές ομοιότητες ως προς τη χρήση του Twitter. Αυτή η ομοιότητα κέρδισε τη προσοχή μου: Η μαζική εισροή χρηστών και η χρήση του εργαλείου για κοινό θέμα από τους πολίτες έρχεται όταν η κοινωνία προσβάλλεται από κάποιον ιό.

Δυστυχώς ή ευτυχώς και χάρη στη «μύηση» διαφόρων μπήκα από νωρίς στο Twitter. Κατάλαβα πώς είναι να το θεωρείς άχρηστο και αχρείαστο ως εργαλείο, πώς είναι να το παρατάς γιατί μιλάς μόνος σου στην αρχή ή προσπαθείς να «πεταχτείς» στην κουβέντα κάποιων μπας και μιλήσεις με άλλους, πώς είναι να μετράς τους followers, πώς είναι να κάνεις απελπισμένα follow παντού χωρίς να ξέρεις γιατί, για ποιους λόγους να κάνεις unfollow, πώς είναι να καταλαβαίνεις πως «εκείνο» τελικά δεν έπρεπε να το γράψεις, πώς είναι να σου επιτίθενται, τι θες να παρακολουθείς και τί όχι, πώς είναι να μιλάς μόνο με γνωστούς σου και να αραδιάζεις συνομιλίες τηλεφώνου online, πώς είναι να το χρησιμοποιείς για κατά συρροή μοιρασιά βλακείας και ανούσιας πληροφορίας, πώς είναι να το χρησιμοποιείς επαγγελματικά, με λίστες, σοβαρά, κοινωνιολογικά, για χαβαλέ, για να εκφραστείς, να δικτυωθείς, να βγάλεις τα απωθημένα σου ή να συμμετέχεις ενεργά στις εξελίξεις που αφορούν τον φυσικό ή online κόσμο.

Στην αρχή, στην Ελλάδα ενεργοί ήταν μερικές δεκάδες ατόμων με κοινές ανησυχίες. Στη συνέχεια η εισαγωγή ατόμων έγινε λόγω κάποιου trend. Έβλεπες κουβεντούλες μεταξύ ατόμων, αρκετό χιούμορ και ελάχιστη πληροφορία σχετική με θέματα. Αυτό είτε γιατί είχες ελάχιστους χρήστες, είτε γιατί έκανες follow λάθος άτομα, είτε γιατί είναι και αυτό στη φύση του μέσου. Σιγά-σιγά βρήκε την ταυτότητά του ο κάθε χρήστης και η κοινότητα συνολικά. Η μαζική εκτόνωση σε ένα κοινό θέμα όμως, που αφορούσε πολλούς και όχι δύο, που ένωσε χρήστες άγνωστους, που άνοιξε και μετέφερε το διάλογο στο Τwitter έγινε με αφορμή κοινωνικο – πολιτικο - οικονομικά γεγονότα όπως τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ή την πτώχευση της χώρας.

Το ίδιο σενάριο με διαφορετικό γεγονός εφαρμόστηκε και στην Κύπρο. Χρήστες μιλούσαν μέχρι και πρόσφατα μεταξύ τους και για «σαχλαμαρίτσες» κάτι που δεν είναι λάθος. Λίγοι δικτυώθηκαν με αγνώστους με συνισταμένη τα κοινά τους ενδιαφέροντα. Η λαοθάλασσα μπήκε ελάχιστα με αφορμή την έκρηξη του Μαρί, περισσότερο στις εκλογές, εντατικά στις εξελίξεις του νησιού μετά τις αποφάσεις του Eurogroup. Πρώτη φορά οι Κύπριοι ως Κύπριοι σύσσωμοι μοιράστηκαν απόψεις, διαφώνησαν, αντάλλασσαν πληροφορίες, διοχέτευσαν το φυσικό διάλογο του καφενείου, του σπιτιού, της παρέας τους online και ήρθαν σε επικοινωνία και επαφή με χρήστες από την ίδια ή από άλλη χώρα.

Παράλληλα, πρόσεξα ότι καποιοι χρήστες στην Κύπρο και την Ελλάδα χρησιμοποίησαν τη χιουμοριστική εκδοχή του Twitter για να κάνουν πλάκα με ό,τι συνέβη τελευταία στο νησί. Να κάνουν στο timeline τους χαβαλέ με το hashtag #cyprus. Να εκτοξεύουν άκυρες εξυπνάδες.

Πρώτη εγώ υποστηρίζω το χιούμορ. Δεν αντέχω τη μιζέρια και κατανοώ ότι μόνο του το Twitter προσφέρει αυτή την επιλογή. Όταν όμως οι χρήστες το κάνουν με αφορμή κάτι που πλήττει ευάλωτους συμπολίτες μας είναι σχεδόν ασυγχώρητο. Όταν χλευάζεις και λοιδορείς καταστάσεις όπως τσουνάμι, νεκρούς, πολέμους, καταστροφές και σε ή δεν σε αφορούν, αυτό που κάνεις δεν είναι να αλλάζεις το πνεύμα της κατάστασης. Αυτό που κάνεις είναι να παίζεις με την αξιοπιστία σου ως χρήστης. Προφανώς το authority σου θα είναι αρκετά χαμηλό και με ακόλουθους όσους συμμερίζονται τα ίδια χλιαρά αστειάκια.

Όλοι μπορούμε να γελοιοποιήσουμε μια κατάσταση, την κάθε κατάσταση. Αν το περιεχόμενό σου μπάζει τότε προετοιμάσου να κλείσεις ή να υπερασπιστείς τις τρύπες που μόνος σου έφτιαξες.

Κανείς δεν υπαγορεύει κανόνες και όρους χρήσης για το Twitter. Κανείς δε κρατά ράβδο για να μάθεις την αλφαβήτα του Twitter. Κανείς δε θα σε κρίνει για το τί είπες. Η κοινότητα όμως όταν και αφού σε πάρει μυρωδιά θα σε αποβάλει γιατί θα θεωρηθείς κάτι παραπλήσιο του παράσιτου.

Αυτό που σε ορίζει offline είναι και αυτό που σε κυνηγά και σε χαρακτηρίζει online. Αν επιλέγεις να έχεις αυτή την ταυτότητα, fine. Αυτό που θα έλεγα δεν είναι να αλλάξεις αυτό που είσαι αλλά να αποφασίσεις τί μέρος του λόγου θες να είσαι.